Η παιχνιδιάρα μάγισα...

Είναι παιχνιδιάρα, είναι όμορφη, είναι πλανεύτρα, είναι μάγισα. Ποιά είναι; το βρήκατε. Η Θάλασσα. Φτιάχενι εικόνες που μοιάζουν εξωτικές, μαγικές. Κι εμείς απλώς σκοπεύουμε και πατάμε. Αυτή είναι η δημιουργός!

Το γελαστό παπί...

Δεν σας φαίνεται σαν να χαμεγελάει; Παπί από το Αττικό Πάρκο.

Παράθυρα...

Μετά από κάποιες πόρτες λέω να βάλω και μερικά παράθυρα. Αυτό εδώ είναι από το Σίγκρι της Λέσβου. Το χωριό, πραγματικό χωριό, χωρίς "σύγχρονες" κατασκευές και "πολυτελείς κατοκίες". Κοντά στο απολιθωμένο δάσος και μ' ένα πολύ ενδιαφέρον μουσείο σχετικό με τα ευρήματα. Η περιοχή που βρέθηκαν απολιθωμένα Sequoia, αυτά τα πανύψηλα (30+μ.) δέντρα που μόνο στην νότια Αμερική φυτρώνουν...

Και πάλι βάρκες...

Τι έπαθα και ξέχασα τις αγαπημένες μου βάρκες! Και μιά και φαίνεται ότι πάμε ντουγρού για καλοκαίρι, δείτε λίγο καλοκαιρινό τοπίο να μυρίσετε πάλι λίγο θάλασσα, λίγο ψαρίλα, λίγο πετρέλαιο... Σας έχω ξαναπεί (αν θυμάστε) ότι στην Μηλίνα του Πηλίου οι ψαράδες έχουν ιδιαίτερη προτίμηση στο λαμπερό κόκκινο χρώμα για τά καΐκια τους. Ακόμη μιά περίπτωση...

Πόρτες

Εκτός από τις βάρκες και τα ερείπια, έχω αδυναμία και στις πόρτες. Δεν έχω φωτογραφήσει πολλές αλλά πάντα ψάχνω για κάποια όμορφη, παλιά πόρτα, αλλά δυστυχώς πολύ λίγες έχουν διασωθεί! Αυτή εδώ είναι από την Στυλίδα. Το χρώμα, οι ...ρυτίδες της, το σπίτι γύρω απ' αυτήν και τα άνθη στο παρτεράκι, όλα αυτά μου άρεσαν. Δεν έχει τίποτε το εξαιρετικό αλλά, νομίζω, αποπνέει μιά νοσταλγική ατμόσφαιρα.

Σύρματα...

Στην Μήλο υπάρχει μιά περιοχή που λέγεται "Σύρματα". Ο λόγος αυτού το ονόματος είναι ότι όλα τα σπίτια είναι παραθαλάσια και στο ισόγειο διαθέτουν χώρο αποθήκευσης της βάρκας του σπιτιού, όπου ανελκύουν το σκαρί με έναν "εργάτη" (κάτι σαν μαγγάνι που πολλαπλασιάζει τη δύναμη έλξης) και ένα ΣΥΡΜΑτόσχοινο. Η περιοχή είναι ιδιαίτερα γραφική και εντυπωσιάζει ότι μοιάζουν όλοι οι κάτοικοι να είναι μιά παρέα ή μιά οικογένεια. Το καλοκαίρι μπαίνουν στην παρέα και οι επισκέπτες, 'Ελληνες και ξένοι που τυχαίνει να μένουν στα ενοικιαζόμενα δωμάτια της περιοχής.

Το πεύκο...

Είχα την τύχη να ζω, τα τελευταία 6 χρόνια, σ' ένα όμορφο αγροτικό περιβάλλον. Πεύκα είναι ένα από το είδη φυτών που περιβάλλουν το σπίτι μου. Φυτεύτηκαν πριν 12 περίπου χρόνια και τώρα, αφού άντεξαν την επίθεση των απαίσιων σκουληκιών (κάμπιες), με τη βοήθεια της επιστήμης (ράντισμα) είναι απόλαυση να τα βλέπεις και να γεμίζουν το οπτικό σου πεδίο. Η φωτογραφία είναι από το παράθυρο της κουζίνας. Τίποτε το ιδιαίτερο, από φωτογραφική άποψη, αλλά μου αρέσει αυτή η πράσινη ηρεμία που εκπέμπει το πεύκο, αυτό το (ταλαιπωρημένο από τις φωτιές) σύμβολο της Ελληνικής χλωρίδας! Προσφέρεται και για Desktop!

Η ...απλοϊκή τέχνη!

Στη Χαλκιδική βρέθηκα σ' έναν ταρσανά (=το ναυπηγείο για τα ξύλινα σκαριά). Το καΐκι της φωτογραφίας ήταν νεότευκτο και έτοιμο για καθέλκυση. Μου έκανε εντύπωση η γοργόνα της πλώρης. Προφανώς φτιαγμένη από γύψο και με απλοϊκή λαϊκή τεχνοτροπία. Εκείνο που θα ήθελα να ξέρω είναι ο λόγος που έκανε τον καπετάνιο του σκαριού να θέλει αυτό το θηλυκό στην πλώρη του! Επίσης αναρωτιέμαι για το χρώμα που διάλεξε ο καλλιτέχνης για τις ρώγες της γοργόνας! Αλλά από μακιγιάζ το ψαροθηλυκό σκίζει, ε;