Ταμπέλες...

Οι ταμπέλες πολλών απλών επαρχιακών μαγαζιών είναι πολύ χαριτωμένες. Γεμάτες γούστο, απλότητα, συναίσθημα! Τέτοια ήταν κι αυτή στον Μύτικα. Μικρό ψαροχώρι ο Μύτικας, με δύο εκπληκτικά νησάκι πολύ κοντά του. 'Ενα από τα γραφικότερα χωριά. Με φυσική ομορφιά και απλά χωριάτικα σπίτια. Η ταμπέλα από "μπαρ" του χωριού...

Παγκάκι...

Πλαταμώνας. Παγκάκι στον παραλιακό δρόμο. Τίποτε το ιδιαίτερο. Μόνο το λαμπερό ψιλοξεφτισμένο κόκκινο. Κάποιος είχε ξεχάσει επάνω του μιά κούπα. Τα χρώματα ταιριαστά. Η θάλασσα στο φόντο. Η αφαίρεση συχνά λειτουργεί καλλίτερα.

Θαλασσινά...

'Ετσι, για να σας θυμίσω τη θάλασσα και τον κόσμο της. 'Ενα απλό κοχύλι. 'Εδωσε το σχήμα του και το όνομά του σε γνωστή εταιρία πετρελαίων. Κάποτε φιλοξένησε ζωή μέσα στο όμορφο σχήμα του. Και μετά έγινε αντικείμενο συλλογής από τους ...ρομαντικούς (και όχι μόνο)... Χωρίς ιδιαίτερες απαιτήσεις ως φωτογραφία. Το θέμα, όμως!

Πώς δηλαδή;;;

Εκκλησία σε νησί του Ιονίου. Δεν κατάλαβα την έννοια του σταυρού με την πινακίδα αυτή. Πάντως γέλασα που την είδα...

Πουλιά...

Αν ζούσε ο Χίτσκοκ θα ήταν από τους συχνούς επισκέπτες τούτου του Βλογ, ψάχνοντας για πουλιά! Αυτό το ζωάκι, έχει από τα πιό περίεργα ράμφη! Αττικό Πάρκο πάλι...

Καλυβάκι...

Περιοχή: Νοτιοδυτική Πελοπόννησος (μεταξύ Κορώνης και Μεθώνης). Ελαιώνας. Κλασσικό (και όμορφο) Ελληνικό τοπίο. Στη μέση ένα καλυβάκι. Υποθέτω κάποτε ήταν σπίτι κάποιων αγροτών. Μικρό, απλό. Ερείπιο πλέον. Με γοήτευσε και το κράτησα στο φιλμ...

ΟΣΕ πρώην ΣΕΚ...

Πλαταμώνας. Κάποτε πέρναγε το τραίνο δίπλα στη θάλασσα. Στο σημείο αυτό ειχαμε κάνει γυμνοί κολύμπι με φίλη. Δεν είχαμε προσέξει τις γραμμές. 'Οταν πέρασε το τραίνο οι μισοί αρσενικοί επιβάτες (δεν χωρούσαν όλοι...) κρεμάστηκαν στα παράθυρα! Σήμερα σκουριάζει η γραμμή. Το τραίνο περνά από το τούνελ. Καλά κάνει αλλά ακόμη και μιά φτωχή γραμμή, ένα απλό σκουροασμένο μπουλόνι φαίνεται να είναι φορτωμένα με τόσα ανθρώπινα!

Μήλα, ήλιος και οι ...Πρωτόπλαστοι!

Τους έχετε ξαναδεί, πάνω σ' έναν βράχο, στον Στάφυλο της Σκοπέλου. Σ' αυτήν εδώ την σκηνή έχουν βρει το μήλο και το μοιράζονται. Ο όφις είχε δουλειά και δεν μπόρεσε να συμμετέχει στη φωτογράφηση (είχε και ένοικιαζόμενα δωμάτια στο νησί και μόλις είχε φτάσει καράβι...). Το μήλο το φάγανε μαζί, έτσι όπως τους βλέπετε και μόλις τελείωσε και τα στόματά τους ενώθηκαν ήλθε και η ...συνειδητοποίηση του τι γινόταν εκεί! Η συνέχεια είναι ακατάλληλη για το θρησκευόμενο κοινό (μην κατέβουν πάλι στο Σύνταγμα οι παπάδες...)

Το μεροκάματο...

Ξέρω, θα λέτε: "πάλι βάρκες;" Ε, ναι, τους έχω αδυναμία. Και μιά και το καλοκαίρι έσκασε μύτη, καιρός είναι να αρχίσετε να προγραμματίζετε τις διακοπές... Η φωτογραφία είναι του Μιχάλη, στο χωριουδάκι "Κόττες" του νότιου Πηλίου. Υπέροχο (ακόμη)! Με τη βάρκα βγάζει τα ψάρια. Στην παραλία μπροστά από την ταβέρνα της γυναίκας του τα καθαρίζει. Σε λίγο είναι στο πιάτο σας! Δεν θα μπορούσα να κάνω τη δουλειά τους αλλά τους ζηλεύω...

Γιατί, άραγε;

Παρατήρησα ότι αυτή η φωτογραφία μοιάζει να ασκεί ιδιαίτερη έλξη στις γυναίκες! Δεν καταλαβαίνω γιατί! Μήπως έχετε καμιά ιδέα;

Κάμα Σούτρα;

Τα βρήκα πριν από πολλά χρόνια σε περίπτερο της Fiera di Milano. Είναι μια σειρά από πολύ μικρά αγαλματίδια (αντίγραφα, φυσικά), (το μεγαλύτερο είναι ~3 εκατοστά ύψος!). 'Ολα σχετίζονται με τον έρωτα. Νομίζω ότι είναι μάλλον Ινδικής προέλευσης αλλά δεν είμαι και βέβαιος. Αυτό που μου είπαν είναι ότι τα πρωτότυπα είναι πολύ παλιά. Κι αυτό μάλλον είναι αλήθεια αν κρίνουμε από το είδος της τέχνης. Προσεχώς κι άλλα...

Βάρκα και πάλι...

Μετά τον σεισμό που προκάλεσε η ανάρτηση της φωτογραφίας του (σίγουρου) νομάρχη, σκέφτηκα να αναρτήσω κάτι ...ηρεμιστικό! Το "ανάγλυφο" της ξεφλουδισμένης μπογιάς και ο συνδυασμός των χρωμάτων μου άρεσε.

'Ερχονται εκλογές...

Ξαφνικά παίρνω ένα τηλεφώνημα από νομό της Βόρειας Ελλάδας (δεν λέω ονόματα. Μόνο ότι αρχίζει από "Θεσ" και τελειώνει σε "ίκη"). "Είμαι η γραμματεύς υποψηφίου Νομάρχη" μου λέει μιά γλυκύτατη φωνή (ακουγόταν, σχεδόν, σαν οργασμική κορώνα...). Θέλουμε να φωτογραφήσετε τον κ. υποψήφιο (πες σίγουρο) Νομάρχη για τις αφίσες του. Μπορούσα να αρνηθώ; (σε μιά τέτοια θεσπέσια φωνή;). "Πότε φωτογραφίζουμε" ρωτώ. "Αμέσως τώρα, στέλνω ιδιωτικό αεροπλάνο (Leer Jet παρακαλώ...) να σας παραλάβει" μου λέει ο οργασμός. Ευτυχώς μένω κοντά στο El. Venizelos και σε μισή ώρα είχα κάνει ντους, είχα μαζέψει μηχανές, φλας, τιρμπουσόν, σιδεροπρίονα, νταβίντια, μπουλόνια, κι ότι άλλο διαθέτω, και βρίσκομαι να περιμένω στη στάση El. Ven. Πήγα ινκόγκνιτο, βέβαια, και φωτογράφησα τον (σίγουρο) Νομάρχη. Σας τον παραθέτω. Δοξάστε τον (και με...)
ΥΓ: Η γκόμενα ήταν μαγνητόφωνο με synthesized voice... είπα κι εγώ!

Κοντά στο σπίτι μου. 'Ενα κρεββάτι με ένα ...εικαστικό κεφαλάρι, στους αγρούς, πεταμένο, προφανώς! Δεν κατάλαβα γιατί πετάχτηκε αφού δεν δείχνει σημάδια υπερβολικής φθοράς. Μου άρεσε το σχέδιο του κεφαλαριού. Μόλις πρόλαβα γιατί την άλλη μέρα δεν ήταν πιά εκεί. Δεν το μάζεψε το απορριματοφόρο. Μάλλον κάποιοι με είδαν να το φωτογραφίζω και σκέφτηκαν ότι έχει αξία...

Τα πουλιά...

Αφορμή γι' αυτό το ανέβασμα ήταν η συζήτηση για τα "πουλιά" σε άλλο Blog. (http://coffeeatacharlies.blogspot.com/) . Επειδή, όμως, είμαι και "κουτούτσικο" κατά την κ. Ελένη, (Mermaid's Tavern) http://gorgonotaverna.blogspot.com/, δεν κατάλαβα για πoιά ακριβώς πουλιά μιλούσαν οι κυρίες του Βλογ. Βάζω, λοιπόν, ένα από τα πουλιά που έχω φωτογραφήσει με την ελπίδα ότι αυτό εννούσαν!

Είναι ένας πολύ όμορφος και ήμερος τσαλαπετεινός που ήλθε μόνος του και έκατσε να τον πιάσω και να τον φωτογραφήσω. Μετά, φυσικά, τον άφησα και πέταξε. Που πήγε δεν ξέρω αλλά ίσως να επισκέφθηκε το "Coffee at Charlies..." Who knows!

Quiz...

Σας έχω αφήσει χωρίς άσκηση και θα αδρανήσει το φωτογραφικό σας κριτήριο! Για βρήτε, λοιπόν, τι δείχνει ετούτη η φωτογραφία. Οι κερδίζοντες/σες δικαιούνται εκτύπωση σε μέγεθος Α3+ οποιασδήποτε φωτογραφίας από το Blogάκι αυτό...

Πάλι φυτά...

Συγχωρείστε μου την επανάληψη αλλά η άνοιξη, έστω αυτή, η χειμωνιάτικη, μου αρέσει ιδιαίτερα. Τα χρώματα και οι συνδυασμοί τους με κάνουν να θέλω να τα καταγράψω. 'Εστω κι αν μερικά από τα φύλλα της μιάς μαργαρίτας λείπουν, όλα αυτά τα έντονα χρώματα της φύσης στο γρκρίζο φόντο του ξύλινου στύλου τα βρίσκω εκπληκτικό συνδυασμό.

Λαϊκή ζωγραφική...

Αγκίστρι. Το νησάκι κοντά στην Αίγινα. Μικρό αλλά με ζωή. Κάποιοι από τους κατοίκους είναι καλλιτέχνες. Η ζωγραφιά είναι από έναν τοίχο (φαίνεται, ε;). Σε φυσικό μέγεθος η κυρία. Για μερικά δευτερόλεπτα μπορεί να εξαπατηθείς...