Εργάτες της θάλασσας (συνέχεια)

Λαύριο. Χωρίς άλλα λόγια...

Εργάτες της θάλασσας

Βρίσκω ότι οι εργάτες της θάλασσας έχουν ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες. Η σκληρή δουλειά, το αλάτι, ο ήλιος, αλλά κι ο θαλασσινός αγέρας, καταγράφουν στα πρόσωπα ιστορίες μόχθου, με τον αγώνα για το μεροκάματο και τους κινδύνους που κρύβει η γαλάζια μάγισα. Συνήθως δεν μιλούν πολύ αλλά τα πρόσωπα έχουν τη δική τους φωνή.

Κουρασμένα παλικάρια!

Πάλι στο αγαπημένο (μου) θέμα. "Απόμαχη" ψαρόβαρκα στη στεριά της Σαλαμίνας. Άραγε τι θα ένοιωθε αν είχε ψυχή σαν τις ανθρώπινες (γιατι ψυχή έχει, μόνο που είναι βαρκίσια ψυχή!). Τουλάχιστον "αγναντεύει" τη θάλασσα, από τη σημερινή θέση της ...σύνταξης!

Πορτραίτα...

Για εσάς που μου παραπονιέστε ότι δεν βάζω (συχνότερα) ανθρώπινες φιγούρες.

Μου είναι παντελώς άγνωστο το κορίτσι. Καθόταν με παρεά στο διπλανό τραπέζι. Βρήκα ότι έχει πολύ εκφραστικό πρόσωπο και μάτια που μιλούν. Της ζήτησα να τη φωτογραφήσω και δέχτηκε. Μετά το "κλικ" με ευχαρίστησε. 'Ισως θα έπρεπε να της πω ότι μπορεί να βγει στο διαδίκτυο αλλά δεν το σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. Ελπίζω να μην έχει αντίρρηση.