Βρίσκω ότι οι εργάτες της θάλασσας έχουν ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες. Η σκληρή δουλειά, το αλάτι, ο ήλιος, αλλά κι ο θαλασσινός αγέρας, καταγράφουν στα πρόσωπα ιστορίες μόχθου, με τον αγώνα για το μεροκάματο και τους κινδύνους που κρύβει η γαλάζια μάγισα. Συνήθως δεν μιλούν πολύ αλλά τα πρόσωπα έχουν τη δική τους φωνή.
3 comments:
Ας μην καταντήσω γραφική λέγοντας τα ίδια και τα ίδια, ε?
Πιανεις τη στιγμή... και είναι πολύ αισιόδοξες οι φωτογραφίες σου...
(αρχίζω να το σκέφτομαι...σοβαρά, χιχι)
Την καλημέρα μου,
Μ'εντυπωσιάζουν τα κοντινά πορτραίτα. Δεν το έχω επιχειρήσει ποτέ μου συνήθως οι άνθρωποι είναι μακρινές σκιές στις φωτογραφίες μου.
@Vaggie: Ε, δεν είναι πάντα έτσι. Γι αυτό και δεν βάζω πολλές με ανθρώπους. Θα προσπαθήσω όμως... Εγώ σου είπα πως διατίθεμαι.
@ηλιογράφος: Από σένα εξαρτάται να τους φέρεις κοντά. Ένας τηλεφακός ή πλησίασμα στο θέμα θα σου δώσει τα κοντινά που θέλεις. Συνήθως τα πλάνα με μακρυνή ανθρώπινη παρουσία είναι κυρίως τοπία με ενδιαφέρον λόγω ανθρώπιης παρουσίας. Το κοντινό στα πρόσωπα έχει διαφορετική δυναμική. Συνήθως τραβάς πολλές για να διαλέξεις μία που έχει την έκφραση που θέλεις αν και δεν είναι πάντα αυτό δυνατό. Πάντως είδα τις φωτογραφίες σου και μου αρέσουν έστω κι αν δεν έχουν κοντινά.
Post a Comment