Συχνά ξαναβλέπω παλιές φωτογραφίες, όπως αυτή εδώ. Και ανακαλύπτω νέα ενδιαφέροντα (για μένα) στοιχεία. Η σχέση μου με τη θρησκεία είναι ανύπαρκτη έως αρνητική. Αλλά μερικά ξωκλήσια τα βρίσκω όμορφα, κυρίως γιατί έχουν κάτι από την ψυχή αυτών που τα έφτιαξαν στη μέση του πουθενά! Από τη Θάσσο ετούτη. Έκανα και μιά ζαβολιά: Γκρίζος ήταν ο ουρανός αλλά δεν μου πήγαινε και τον ...αποκατέστησα!
5 comments:
Κάποτε άκουσα ένα γέροντα να γκρινιάζει και τον ρώτησα να μου πει τον λόγο. Λέει τα καινούργια σπίτια κόρη μου είναι άψυχα, αφού οι άνθρωποι τα δίνουν να τους τα χτίσουν ξένοι άνθρωποι. Ενώ παλιά τα χτίζανε οι ίδιοι οι άνθωρποι που θα τα κατοικούσαν.
Ετσι κάθε κτίσμα είχε ψυχή, αφού είχε κτισθεί με αγάπη και μεράκι. Ετσι και το ξωκκλήσι της φωτογραφίας σου...
"Εχει κάτι από την ψυχή αυτών που το έφτιαξαν"
Την καλημέρα μου!!!
συμφωνω και γω dyosmaraki. ετσι ειναι. γιατι τα παλια σπιτια, εκκλησιες ειχαν τον υδρώτα και τον καματο των ανθρωπων που τα χτιζαν. κρατουσαν τις μνημες τους.
ομορφο το ξωκλησσι σου βασιλι. εγω θα τον αφηνα τον ουρανο γκριζο.
καταπληκτική φωτογραφια.
και πολυ ομορφος ο σχολιασμος σου.
Εγώ έχω λατρεία με τις εκκλησίες γενικά. Δεν πατώ το πόδι μου αλλά έχω φωτογραφήσει όλους τους ναούς της πελλοπονήσου και της μισής Αθήνας. Ναι, είμαι μέσα για μια γκαλερί.
απο τις πιο ευφάνταστες φωτογραφίες που έχω δει με ξωκλήσι.
μπράβο βασίλη!
επιτέλους λίγη άποψη
χωρίς πεπατημένη.
:))))))))))))
Post a Comment