Search This Blog

Wednesday, August 27, 2008

Χωρίς λόγια...




4 comments:

Anonymous said...

Τι λόγια να πεις; Ένας χοντρός μουστακαλής με καπέλο της ποδηλατικής εταιρείας ΚΤΜ και άσπρη φανέλα παλαιού τύπου, με ηλιοκαμμένους πήχεις και ασπρουλιάρικα μπράτσα (το ένα απ' αυτά φέρει ευμέγεθες λίπωμα) καταμεσίς του Αιγαίου ξεκοιλιάζει ένα ψάρι που το έχει ανοίξει σαν νυχτερίδα .

Λορελάη said...

Χαρακτηριστικός τύπος! και χαρακτηριστική στιγμή!
κάτι σοκάρει εδώ, η γαλήνη της θάλασσας και η βία του ξεκοιλιάσματος μαζί... κι όμως, αυτό σημαίνει αθωότητα... ή πιο σωστά φύση. ο ψαράς εδώ είναι φύση!
Εκτός από το θέμα πολύ ωραίοι οι τόνοι του μπλε και του γκρι όπως δένουν...

Epicuros said...

@anonymous: Δεν είαι απαραίτητο τα αντικείμενα της φωτογράφισης να έχουν αισθητικές αρετές. Αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον είδος αλλά άλλο είδος φωτογραφίας. Το δικό μου δεν προσπαθεί να αναδείξει αισθητικές αρετές αλλά ρεαλιστικά στιγμιότυπα, με όλα τα αρνητικά τους.

@Λορελάη: Αυτό λέω και στον ανώνυμο. Είναι η στιγμή που κάνει κάτι που θέλει. Κι αυτή η έκφραση της ευχαρίστησης για το ξεκοίλιασμα του ψαριού, είναι αυτό που ήθελα, ουσιαστικά, να απεικονίσω.

helensotiriadis said...

απ'όλες, μου αρέσει περισσότερο το πρώτο πορτραίτο.