Search This Blog

Saturday, July 31, 2010

Ο πεύκος... Κρήτη #7

Πριν χρόνια είχα αναρτήσει μιά άλλη φωτογραφία μοναχικού πεύκου, αλλά από ορεινό τοπίο των Σφακίων. Ετούτη εδώ είναι θαλασσινή. Η μοναχικότητα παραμένει...

6 comments:

Bitch said...

Ενα πευκο κοιταει την θαλλασα για
παντα. Καθολου ασκημο..

~reflection~ said...

Μοναχικοτητα???
Με εκπλήσσεις...

Εϊναι τόσο ευδιάκριτο το Απεραντο Γαλαζιο!..
Η αύρα της αλμυρής αγκαλιάς που κυκλώνει τον πεύκο..
Τα βράχια που ξέχασαν τη σκληρότητά τους και αποτέλεσαν στηριγμα στην ισορροπία του για να μπορεί να ταξιδευει τα Όνειρά του Μακριά στα κύματα....

Μοναχικοτητα???
Ρώτησέ τον να δεις τι θα σου πει:

-Είναι Υπεροχα εδω... Δεν αλλάζω αυτη τη Θέα, για ολα τα Δαση του Κοσμου.. γιατι εγω είμαι Πεύκο Ποιητικό.. Εγω δεν ερωτεύομαι Πευκίτσες... Ερωτευομαι Θαλασσα.. και ζω Αιωνια!!!!

Φιλια, Βασιλη... με Ταξιδια στο Υπερπεραν της ποιητικής θαλασσας...

Dee Dee said...

Η μοναξια ειναι αγριο πραγμα. Η μοναχικοτητα κρυβει την δυναμη της επιλογης και ειναι υποφερτη και αναγκαια καποιες φορες.

Το πευκο σου μοναξια νιωθει μου φαινεται. Μονος ουτε στον παραδεισο, που λενε :)

Ισως ομως να εχει καποιον τσομπανη φιλο. Πολυ καμαρωτο στεκεται για να ειναι πληγωμενο :):)

Καλημερα, καλη εβδομαδα και καλο μηνα!!

Bitch said...
This comment has been removed by a blog administrator.
Epicuros said...

@Bitch: Και να δεις που βλέπει και τα ψάρια ακόμη...

@kakia p: Κι εγώ μιά τέτοια θέση θα διάλεγα για να μονάσω...

@Dee Dee: Εξαρτάται από τον μονάσοντα. Για μένα δεν είναι. Είναι μέρεμα και χαλάρωση.

ανέμη said...

Η ρέμβη του πεύκου!...
Φεύγει το μυαλό απ' την πραγματικότητα με κάτι τέτοιες εικόνες όταν βλέπω...
Κάπου στη σκιά του υπάρχω κι εγώ...

Καλημέρα Βασίλη