Search This Blog

Sunday, May 21, 2006

Καλυβάκι...



Περιοχή: Νοτιοδυτική Πελοπόννησος (μεταξύ Κορώνης και Μεθώνης). Ελαιώνας. Κλασσικό (και όμορφο) Ελληνικό τοπίο. Στη μέση ένα καλυβάκι. Υποθέτω κάποτε ήταν σπίτι κάποιων αγροτών. Μικρό, απλό. Ερείπιο πλέον. Με γοήτευσε και το κράτησα στο φιλμ...

15 comments:

alombar42 said...

Εννοείται οτι γοήτευσε κι εμένα και το κράτησα!

Καλημέρα :)

Περί κουζίνας και όχι μόνο said...

Πανέμορφο. Μ'αρέσει ότι κρύβει κάποια ιστορία μέσα του. Με ταξιδεύει.

Charlie Alexandra said...

mmmm... τα είπε όλα η dora

nyctolouloudo said...

αχ! και να μου έλεγες που ακριβώς είναι......

Epicuros said...

@Alombar: Καλά έκανες και το κράτησες... Μερικά ταπεινά θέματα μπορεί να είανι πολύ όμορφα!
@Dora/alexandra/Μεθ. χρώματα: Χαίρομαι που σας αρέσει. Είναι (ήταν πριν 5 χρόνια...) επάνω στον δρόμο όπως πηγαίνεις από τον "ορεινό" (όχι τον νέο παραλιακό) δρόμο από Κορώνη προς Μεθώνη στα δεξιά. Δεν θυμάμαι την ακριβή θέση αλλά αν δεν το έχουν γκρεμίσει θα το δεις.

ellinida said...

Ποιός ξέρει τι έχουν δει αυτοί οι τοίχοι . Καλημέρα Βασίλη .

αερικο said...

Σαν μικρο καταφυγιο το βλεπω..

Καλη σου μερα Επικουρε!

Xνούδι said...

όμορφες μνήμες.

Υπέροχες φώτος οπως πάντα

καλημέρες :)

cindaki said...

Καλημέρα!

Πανέμορφες εικόνες!
Πάντα με γοήτευε ότι έχει σχέση με το παρελθόν...
Ποιός ξέρει τί ιστορίες έζησε το καλυβάκι!Έρωτες, αγωνίες,χαρές...

Πανέμορφο!

ralou said...

Koίτα λοιπόν τι σκέφτομαι όταν βλέπω τέτοια παλιά πράγματα.
Φαντάζομαι αυτά τα χέρια που το έφτιαξαν. Κάποια χέρια έβαλαν αυτές τις πέτρες μια μια και αυτό το δοκάρι πάνω από το παράθυρο και την σκεπή, και ήταν καινούριο και κάποια νοικοκυρά το καθάριζε και κάποιοι δρασκέλιζαν αυτό το κατώφλι και κάποιοι κοιτούσαν από αυτό το παράθυρο και έβλεπαν χιόνι και βροχή και λιακάδα και την γειτόνισσα που ανηφόριζε για καφέ και παιδία να πηγαίνουν και να έρχονται από το σχολείο και ..
Τα παλιά πράγματα έχουν μια ιστορία που όταν τα βλέπεις εγκαταλελειμμένα μοιάζει να έχει χαθεί αλλά είναι εκεί ποτισμένη σε κάθε μόριο τους

An-Lu said...

Καλημερούδια!
Πάλι μας ταξίδεψες στο παρελθόν!

Anonymous said...

...και φαντασου να δεις και τον πυργο μου...


ε, ρε τι εχει να γινει!!!!!!

μπεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε

Σταυρούλα said...

Εμένα μου φάνηκε εξαιρετικά οικείο! Καταγωγή γονιών από Πελοπόννησο γαρ και λόγω δουλειάς έχω γυρίσει τη μισή! Πολύ καλή επιλογή, Βασίλη!

ONOMATODOSIA said...

δεν ειναι και τοσο μακρυνο ε: χρονολογικα λεω επικουρος.πολυ ωραιο

Epicuros said...

Ελληνίδα-Αερικό-Χνούδι-Σόφη Κ-Ραλού-Αν Λου-Ρενάτα-Μοργκάνα-Ονοματοδοσία (ομαδικώς σήμερα λόγω βιασύνης): Αυτή είναι η γοητεία των ερειπίων! Σκέφτεσαι τι έχει διαδραματιστεί εκεί μέσα, πόσα και τι έχουν δει οι τοίχοι, βλέπεις αυτούς που το έφτιαξαν κι όλα αυτά που συνοδεύουν τη ζωή των απλών ανθρώπων που τα ζέσταναν με την ανάσα τους. Ποιός ξέρει ποιός Βλόγερ θα φωτογραφίσει το δικό μου σπίτι, μετά από, πόσα χρόνια! Θα έχει σβυστεί και το όνομά μου στο μπουτόν του κουδουνιού, θα έχει αραχνιάσει και η θυροτηλεόραση (άσε που θα λένε: Κύττα πώς βλέπανε τότε τους επισκέπτες...!)... Για τον Πύργο της Μοργκάνας δεν ξέρω γιατί οι πύργοι είναι ιστορικά κτίρια και συντηρούνται...;-). Πάντως γειτονιά δεν υπήρχε γύρω από το πληθόκτιστο. Ελαιώνας ήταν, χωρίς άλλο σπίτι.