Search This Blog

Monday, October 16, 2006

Σαλαμίνα 10


Μιά ανθρώπινη παρουσία, η μόνη ανάμεσα στα ερείπια, ο φύλακας του μοναδικού σκαριού που δεν είναι νεκρό. Του ίδιου που έχει τον κάβο της προηγούμενης φωτογραφίας.

9 comments:

An-Lu said...

.....
Ηρεμία μέσα στη βαβούρα της ημέρας....




Καλησπέρα γείτονα!!!!

nik-athenian said...

Από τις πιο καλές σου φωτό.
Ότι έχει μέσα την ανθρώπινη παρουσία ξεχωρίζει

~~kindergarden teacher ~~ said...

...............Τι να σκέφτεται άραγε;............

Unknown said...

Η παρουσία, οι γραμμές στο πρόσωπο και οι σκεψεις συνάδουν με το περιβάλλον. Μου αρέσει πολύ.

An-Lu said...

Σε "δεύτερο" κοίταγμα συνειδητοποίησα ότι το πουκάμισο και η κούπα του έχουν ασορτί καρώ... σημαίνει κάτι;

annamaria said...

Ισως ο κάβος να έχει δεμένο αυτόν και όχι το σκαρί....

Epicuros said...

@Αν-Λου: Μπα, δεν είχε καθόλου βαβούρα εκεί. Ηρεμία νεκροταφείου επικρατούσε. Τα ψαροπούλια (και ο φύλακας) η μόνες νότες ζωής...

@νικ-Aθήνιαν: Σωστό αν και πολλές εκόνες από "νεκρή φύση" έχουν τη δική τους ζωή. 'Αλλωστε η ζωή δεν είναι μόνο ο άνθρωπος αλλά ακόμη και εντελώς ανόργανες υπάρξεις!

@Σεβαρόουζ: Δεν θα μάθουμε ποτέ, όπως άλλωστε και για όλους τους ανθρώπους που καθημερινά βλέπουμε...

@Μάτι-μάτι: Σωστό. Η θλίψη, ίσως από τη μοναξιά του, ταιριάζει με τη θλίψη των κουφαριών...

@Αν-Λου: Γειτόνισα, δεν φαντάζομαι να διάλεξε την κούπα να ταιριάζει με το πουκάμισο. Μάλλον τυχαίο ήταν ή προδίσει την πιθανή προτίμησή του στα καρώ!

@ανναμαρία: Αν ψάξεις θα βρεις πολλούς "κάβους" να δένουν ανθρώπους. Λίγο ή πολύ όλοι μας έχουμε από έναν. Το μήκος τους διαφέρει...

petalida said...

Μου πήρε ώρα για να τολμήσω να τον κοιτάξω "κατα πρόσωπο".
Η καλύτερή σου - νομίζω- αυτής της σειράς.

Filomila said...

Υπέροχη!