Search This Blog

Sunday, October 22, 2006

ΣΑλαμίνα 12


Φαίνεται ότι τα ερειπωμένα σκαριά μαζεύουν ψάρια, που βρίσκουν κατοικία στο εσωτερικό τους και στις πολλαπλές εγκολπώσεις των σιδερένιων κατασκεών. Εδώ αλλη μά ανθρώπινη παρουσία (ψαράδων) ανάμεσα στη σκουριά, δίπλα σ΄ένα πλοίο που καταστράφηκε από έκκρηξη δεξαμενής υγραερίου.

11 comments:

Marina said...

Είδες που ακόμη και μετά θάνατον, χρήσιμα είναι τα κουφάρια των πλοίων, στα ψάρια και στους ψαράδες..

Anonymous said...

Πολύ όμορφο αφιέρωμα.
Καλησπέρα :)

Unknown said...

Μου άρεσε το Ματι ΜΑτι σε προηγουμενο comment. Εδω τώρα! Νομίζω οτι η αντιθεση του απαλου και ηρεμου γαλαζιου με την σκληροτητα της σκουριας τα λένε όλα.

Wingnut said...

What a wondeful portrayl of the sea and your country and area, your photos are beautiful!

annamaria said...

Η ανθρωπινη παρουσια διπλα σε ολα αυτα τα "αψυχα, σκουριασμενα" κατι μου δειχνει...
Ομορφες πολυ οι φωτογραφιες σου!
Καλη εβδομαδα.

An-Lu said...

Μέσα στη σκουρία η ζωή συνεχίζεται...αυτό κάτι σημαίνει....

Aphrodite said...

Ποίημα... Αντί λέξεις, εικόνες... και μελαγχολία, πάντα μου ήθελα να υπάρχει ένα μουσείο για τα κουφάρια των πλοίων. Δεν είναι η απλή εγκατάλειψη ενός ερειπωμένου σπιτιού, γιατί εκεί ξέρεις ότι η γη δεν θα πάει στράφι, κάποιος θα χτίσει, κάτι θα γίνει, θα ξαναζωντανέψει...

Το πλοίο όμως, κάτι μεγαλόπρεπο και σαν σεντούκι για μελλοντικά αρμενίσματα? Να σαπίζει στο χρώμα της σκουριάς?...

Σ'ευχαριστώ φίλε μου για το αφιέρωμά σου, και όχι μόνον!!!
;)

advocatus diaboli said...

Ενας ολόκληρος κόσμος, που θα τον λέγαμε «νεκρό» κι όμως, βγάζει τόση ζωή!

~~kindergarden teacher ~~ said...

η ιδια θαλασσα μπλε και καφε ...δυο οψεις της

petalida said...

Για να μη μιλήσω για τα χρυσά νομίσματα που κρύβονται στο τρίτο αμπάρι δεξιά, σ εκείνο το κρυφό πέρασμα πίσω από το ράφι με το ρούμι.

Epicure, you've got mail

Epicuros said...

@μαρίνα: Η φύση δεν πετά τίποτε. Όλα τα υλικά, μακροπρόθεσμα, μπορεί να είναι χρήσιμα.

@confused: ευχαριστώ

@Μάτι-μάτι: Το χρώμα της σκουριάς είναι "ζεστό" χρώμα, αν το δεις μόνο ως χρώμα. Αν το δεις ως σκουριά, υλικό συνυφασμένο με την έννοια της φθοράς, σου αλλάζει τη διάθεση!

@wingnut: Thank you. In actual fact the area in question is where old vessels are left to rust and vanish.

@Ανναμαρία: Ευχαριστώ. Πάντα η ανθρώπινη παρουσία δίνει αυτό το "κάτι άλλο"!

@Αν-Λου: Η ζωή έχει δύναμη, γειτόνισα. Δεν το βάζει κάτω. Μεταμορφώνεται, μεταλάσσεται αλλά διατηρείται.

@Αφροδίτη: Αυτό που θα ήθελες μάλλον είναι εξαιρετικά δύσκολο να γίνει. Που να βολέψεις αυτά τα μεγαθήρια σ' ένα μουσείο; Στην καλλίτερη περίπτωση μπορείς να έχεις ομοιώματα!

@Δικηγόρος του διαβόλου: Η ζωή, όντως, είναι παντού. Ευτυχώς! Μπορεί κάποιες ζωές να σταματούν αλλά η ζωή ως φαινόμενο είναι ατέλειωτο. Κι αν σταματήσουμε κάποτε εμείς να υπάρχουμε, ως ανθρώπινο γένος, κάποιες άλλες μορφές ζωής θα συνεχίσουν...

@Σεβαρόζ: 'Εχει πολλές όψεις η θάλασσα. Και πολλά χρώαματα!

@Πεταλίδα: Κρίμα να μην το ξέρω ότι υπάρχουν και νομίσματα πίσω από το ρούμι! Θα βούταγα να τα ...φωτογραφίσω :-) Το πήρα το e-mail και το απάντησα ήδη.