Τρύγος...

Λίγο καθυστερημένο, έ; Τρύγος, με αυτοσχέδιο πατητήρι (επινόηση του συνεταίρου μου)

Σημ: Δεν είμαι εγώ στις φωτογραφίες...

Κουκλί...

Αυτό το κουκλί ήταν πίσω από μια πόρτα και ενθουσιάστηκε που μας είδε. Δεν έχει τίποτε το ιδιαίτερο, ως φωτογραφία, αλλά μου άρεσε η φατσούλα...

Σιδηρουργήματα...

Σε παλιότερες εποχές, πριν εφευρεθούν τα ηλεκτρικά εργαλεία και η ηλεκτροσυγκόλληση, οι σιδεράδες κατασκεύαζαν σιδερένια αντικείμενα με τελείως διαφορετικούς τρόπους απ' αυτούς που είναι σήμερα γνωστοί. Πολύ αργοί και με πολλή δουλειά στο χέρι. 'Εκοβαν και τρυπούσαν με σιδεροπριόνια και χειροτρύπανα που χρειάζονταν πολλές ώρες για να κόψουν και να τρυπήσουν, ιδιαίτερα τα χοντρά σίδερα. Οι συνδέσεις γίνονταν με πριτσίνια που τα σφυρηγατούσαν για να κεφαλώσουν. Μιά πόρτα που σήμερα χρειάζεται π.χ. μία ώρα δουλειάς για να γίνει, εκείνες τις εποχές απαιτούσε πολλά μεροκάματα και βασανιστική δουλειά. Επί πλέον, οι τεχνίτες θεωρούσαν υτοχρέωση να διακοσμήσουν τις κατασκευές τους με σχέδια και τεχνουργήματα που σήμερα θεωρούνται περιττά! 'Ετσι, ακόμα και κατασκευές για ταπεινά σπίτια ήσαν έργα τέχνης. Νεοκλασικά ή χαμόσπιτα είχαν πόρτες, μπαλκόνια, κάγκελα καλλιτεχνήματα.

Σήμερα...

Κεραμίδια...

Οι κεραμοσκεπές έχουν μιά δική τους γοητεία. Το ζεστό χρώμα του πηλού και η αίσθηση ότι αυτό το υλικό προστατεύει το σπιτικό από τις καιρικές συνθήκες, φαίνεται ότι έκαναν το κεραμίδι τόσο αγαπητό υλικό. Νομίζω και μόνο του είναι όμορφο φωτογραφικό θέμα.

Ποδήλατο

Χωρίς λόγια...

"Ελληνοξέν"

Μέσα στην ξενομανία μας μετατρέπουμε καθαρά ελληνικές λέξεις σε λέξεις με ξενόγλωσους ήχους. Μετά τα "Λυοσπίτ", "Ελλαδέξ", "Επιπλέξ", "Χιονέξ", "Μυγοσπάγκ", κ.α. έχουμε και τον παραπάνω κωμικό διακριτικό τίτλο! Να δούμε πότε θα συνέλθουμε...

Τα παλιά...

Παράθυρο σε παλιό χωριάτικο σπίτι. 'Εχουν μιά γοητεία!

Ο Αχέρων ποταμός...

Εδώ το νερό μόλις βγήκε από το βουνό. Καθαρό και γάργαρο!

Τα ρυάκια από διάφορα σημεία ενώνονται για να φτιάξουντο ποτάμι.

Εδώ το τέρμα... Εκβολές.

Λίγο-πολύ είναι γνωστή η ιστορία (και η μυθολογία) του Αχέροντα ποταμού και της Αχερουσίας λίμνης (που αποξηράνθηκε). Επί χιλιάδες(;) χρόνια οι πηγές του ποταμού ακούραστα τροφοδοτούν το νερό που χρειάζεται ο Αχέρων για να είναι αξιοπρεπές ποτάμι. Και το νερό είναι καθαρό και κρυστάλλινο όταν βγαίνει από τις πηγές. Στο τέλος, στις εκβολές του ποταμού 20 χλμ. πιο κάτω, έχει γίνει πράσινο και θολό! Πλωτός ο ποταμός σε αρκετό μήκος του, καταλήγει στο Ιόνιο, στο χωριό Αμουδιά.

Το δάσος...

Χωρίς λόγια!

Στο Καρνάγιο...

Χωρίς λόγια.

Κι άλλα βράχια-μορφές

Μερικά ακόμη δείγματα από βράχια με μορφές...

Μορφές...

Μερικές φορές τα βράχια σχηματίζουν εικόνες με μορφή ανθρώπου ή ζώου...

Ανακλάσεις...

Χωρίς λόγια...

Η φωτογράφος

Η μικρή ...συνάδελφος στις όχθες του Αχέροντα!

Πανοράματα #3

Η δέυτερη από την Πάργα, που σας υποσχέθηκα...

Πανοράματα

Τελευταία μ' έχει πιάσει μανία με τις πανοραμικές και αναζητώ ευκαιρίες να βγάλω τέτοιες. Πρόσφατα βρέθηκα για διακοπές στη ΒΔ Ελλάδα και ιδού μιά από τις δύο που έβγαλα στην Πάργα. Σύντομα και η δεύτερη. Μην ξεχάσετε να κλικάρετε πάνω στη φωτογραφία για να τη δείτε σε μεγέθυνση.

Κρήτη #11

Η Λίμνη Κουρνά βρίσκεται κοντά στη Γεωργιούπολη. Το νερό είναι πεντακάθαρο και οι κολυμβητές πολλοί. Η φωτογραφία είναι πανοραμική, και έγινε με 8 διαδοχικές λήψεις και περιστροφή της μηχανής πάνω σε ειδική κεφαλή για πανοραμικές. Φακός 50mm. Η συρραφή έγινε με το πρόγραμμα Panorama Factory που τελικά φαίνεται ότι του πήρα (στοιχειωδώς) τον αέρα...

Μην ξεχάσετε να κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα για να τη δείτε σε μεγέθυνση.

Κρήτη #10

'Ενας μάγκας πελεκάνος κάνει τις βόλτες του στη Γεωργιούπολη. Του έκοψα λίγο το ράμφος για να τον βγάλω πιο "κοντινή" και να φανεί το ...πονηρό του μάτι!

Κρήτη #9

Μήπως θυμάται κανείς την αδυναμία μου για τις παλιές ξύλινες βάρκες;

Ξενύχτης... Κρήτη #8

Χώρα Σφακίων. Νυχτερινή φωτογράφιση ξενύχτη πάπιου...

Ο πεύκος... Κρήτη #7

Πριν χρόνια είχα αναρτήσει μιά άλλη φωτογραφία μοναχικού πεύκου, αλλά από ορεινό τοπίο των Σφακίων. Ετούτη εδώ είναι θαλασσινή. Η μοναχικότητα παραμένει...

Κρήτη #6

Ταβέρνα με θέα σε χωριουδάκι (ξεχνώ το όνομά του) στα Σφακιά. μερακλής ο ιδιοκτήτης, θέλησε να δώσει το δικό του στυλ και χρώμα στην βεράντα. Το Λυβικό πέλαγος "πιάτο"! Και το άρωμα του θυμαριού να σε τυλίγει!

Κι άλλα βότσαλα (Της Μαρίας)...

Αυτή δεν είναι δική μου. Ε'ίναι της φίλης Μαρίας (Blog http://xerolithies.blogspot.com/), αλλά είναι πολύ κοντά στο προηγούμενο θέμα. Είναι από την παραλία "Μαύρα Βόλια" της Χίου. Είναι χαρακτηριστικό ότι σ' αυτή τη φωτογραφία το βάθος πεδίου είναι μικρό, τονίζοντας την περιοχή της εστίασης.

Κρήτη #5

Τα βότσαλα διατηρούν μια ανυπέρβλητη γοητεία. Το κύμα τα στρογγύλεψε δουλεύοντας χιλιάδες χρόνια για να σπάσει τις αιχμές και τις γωνίες. Φιλικά στο γυμνόποδο περπάτημα, βελούδινα στην αφή. Χρώματα και σχήματα!

Κρήτη #5

Δίχτυα σε πολυχρωμία. Στο ίδιο ντόκο πλάϊ-πλλάϊ...

Κρήτη #4

Δεν ξέρω πώς λέγεται ετούτο το λουλουδικό, αλλά με εντυπωσίασε το κόκκινο. Θα μπορούσε να είναι οπουδήποτε, αλλά ήταν στην Κρήτη. Στις όχθες της λίμνης Κουρνά.

Κρήτη #3

Σφακιανό τοπίο. Και η εργάτρια...

Κρήτη #2

Χαρακτηριστική κρητική φιγούρα, με τη γνωστή κατσούνα (αγκλίτσα στα κρητικά).

Διακοπές #1

Κρήτη! Τα παλιά χωριάτικα σπίτια εκπέμπουν μια ζεστασιά μοναδική. Στην Κρήτη ακόμη πιο πολύ!

Ο μαέστρος...

Θυμηθήκατε Αυλωνίτη, τον μαέστρο και τον βοηθό Φωτόπουλο;
(Από τον πεζόδρομο Διον. Αρεοπαγίτου, απέναντι από την Ακρόπολη).

Ανοιξιάτικα...

Οι κοντινές από άνθη πάντα συγκινούν. Αυτή η λεπτομέρεια έχει δύναμη. 'Αγριο το ανθάκι, δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα πανάκριβα καλλιεργημένα που προσφέρονται με περίτεχνο περιτύλιγμα...

Μπουκαμβίλια

Η μπουκαμβίλια πάντα συγκινεί με το έντονο κόκκινο. Παλιό σπίτι στο Μαρκόπουλο, που γλίτωσε από την τσιμεντένια λαίλαπα...

Μικρο-ζούγκλα

Ξαφνικά πρόσεξα πάνω στο τζάμι μιά αράχνη-μωρό, να έχει σκοτώσει μιά μύγα και να την κρατά αγκαλιά... Παιδεύτηκα για να την αποτυπώσω, γιατί έπρεπε να βάλω τρίποδο (κι ήταν ψηλά). Ανέβηκα στον πάγκο της κουζίνας, έβαλα ring flash, τρία δαχτυλίδια στον macro 100mm φακό και τηλεκοντρόλ, μιά και το παραμικρό άγγιγμα δημιουργούσε κούνημα. Με f1/32 κατάφερα να έχω και κάποιο βάθος πεδίου. Δν ήξερα ότι η αράχνη έχει πάνω από δύο μάτια. Στη φωτογραφία φαίνεται να έχει δύο κύρια και κάμποσα ...πλευρικά!

Ιστορία...

Κάποτε...