Το "μοναχικό" ταχυδρομικό κουτί. Στέκεται εκεί, βιδωμένο στον τοίχο, πολύ πριν μας έλθουν τα courier και τα "κινητά". Δεχόταν τα μηνύματα των απομονωμένων από την απόσταση και τη φύση ανθρώπων. Ακόμη αντέχει στον χρόνο, έστω και με λίγη σκουριά στο κορμί του.
4 comments:
βασίλη μου
καλημέρα!
λίνκ πρέπει να το βάλω με αυτά που σκέφτομαι στο ποστ που σχολίασες. εμένα μου λείπουν τα γραμματόσημα, τα αληθινά γράμματα...
μα όσο γρήγορα και αν γίνουν όλα, υπάρχει πιο γλυκιά αγωνία απο την αληθινή αλληλογραφία...
πολύ μου αρέσει η φωτογραφία αυτή...θα την έβαζα αν την είχα στο ποστ μου τότε!
καλημέρα με μόνο καλές ειδήσεις!
χχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχχ
ο μοναδικό κουτί που ταξιδεύει γράμματα αλλά το ίδιο δεν πάει πουθενά....
@maya: Αν θέλεις να την χρησιμοποιήσεις για μελλοντικό ποστ ελεύθερα. Σίγουρα, για τους ηλικιωμένους κατοίκους του χωριού (πρόκειται τη Μακρινίτσ του Πήλιου) που δεν έχουν εξοικείωση με e-mails, Messsengers, SMS και άλλα τέτοια, ο ταχυδρόμος και το κουτί είναι οι πρωταγωνιστές της επικοινωνιακής λειτουργίας τους. Το γραμματόσημο (πόσο θα ζήσει ακόμη, άραγε;) ένας ολόκληρος κόσμος ιστορίας!
@ dailyscene: Ακίνητο κι ακλόνητο για δεκαετίες...
είσαι πολύ γλυκός.
καλημέρα βασίλη μου!
αν ποτέ σκεφτώ κάτι, για κάποιο ποστ, θα σου το πω πρώτα...
ξέρεις, οτι οι φωτογραφίες σου με συγκινούν. απλά και αληθινά.
πολύχρωμη καλημέρα
χχχχχχχχχχχχχχχχχχ
Post a Comment