Μοναχική ομορφιά...

Σφακιά! Τραχύ το τοπίο. 'Ενας "πεύκος" στέκεται μόνος ανάμεσα στις πέτρες. Ρίζες που βρίσκουν την τροφή τους ό,που κι άν βρεθούν. Η φυλλωσιά από τα θαύματα της φύσης που κάνει την πέτρα πρασινάδα! Μου μοιάζει αυτό το δέντρο!

Χρυσόμυγες...

'Οταν πήγαινα στο δημοτικό σχολείο τα παιδιά έπιαναν χρυσόμυγες, τις έδεναν με μια κλωστή και την άλλη άκρη της κλωστής σ' ένα κλαδί, και τις άφηναν να στριφογυρίζουν ζουζουνίζοντας. Λιγοστά τα παιχνίδια τότε! Η χρυσόμυγα που αναπαυόταν στην βλάστηση, γύρω από τις πηγές του Λούρου μου θύμισε εκείνα τα χρόνια. Ο φακός Macro "είδε" τις λεπτομέριες της ανατομίας της!

Βερυκοκκιά!

Βερυκοκκιά. Την φύτεψα πριν 3 ή 4 χρόνια. Δεν πίστευα ότι θα έπιανε. Μόλις μου έδωσε τα πρώτα άνθη της έσπευσα να αποτυπώσω την ομορφιά τους πάνω στι φιλμ. Νομίζω ότι είναι πιό όμορφα άπό αυτά της αμυγδαλιάς...

Μετά την κόκκινη βροχή!

Μάταια αναζητούσα το ουράνιο τόξο χτες, μετά την κόκκινη βροχή! Δεν υπήρχε παρά μόνο κόκκινη θολούρα! Και τότε το ανέσυρα από το σκληρό δίσκο. Κι είπα να το μοιραστώ μαζί σας!

Εξυπνάδα;

Δεν φαίνεται να είναι και το πιό έξυπνο πουλί. Αλλά αυτό δεν το εμποδίζει να είναι χαριτωμένο! Στο κάτω-κάτω πόσους οφέλησε η εξυπνάδα; 'Αλλωστε και η παροιμία μας το λέει: "Το έξυπνο πουλί από τη μύτη πιάνεται"!

Επειδή ερωτήθηκα αν φωτογραφίζω ανθρώπους ανεβάζω σήμερα μιά από φωτογραφίες μου με ανθρώπους. 'Ενας βοσκός σε παραλίμνια τοποθεσία στα Γιάννενα. Τα πρόβατά του έβοσκαν λίγο πιο πέρα. Πρόσωπο και βλέμμα ανθρώπου της σκληρής ζωής του βοσκού...

Τελικά, δεν ξέρω αν έκανα το Blog Για να γράφω κείμενα ή να αναρτώ φωτογραφίες! Επισκεπτόμενος άλλα Blogs με τεράστια κείμενα, που άλλα διαβάζω στα γρήγορα κι άλλα μισά ή λιγότερο, σκέφτομαι ότι κάποιος που συχνάζει σε τέτοιους χώρους πρέπει να διαθέτει άπειρο χρόνο για να διαβάζει. Τα περισσότερα κείμενα τα βρίσκω ενδιαφέρονται και θα ήθελα να μπορούσα να τα διεξέρχομαι και μάλιστα με προσοχή και μετά να τα σχολιάζω. 'Ομως, ακόμη και συνταξιούχος να ήμουν δεν θα έφτανε ο χρόνος...

'Ετσι, μέχρι να μου έρθει κάτι συγκλονιστικό για να γράψω σκέφτηκα να συνεχίσω με τις φωτογραφίες. 'Αλλωστε αν δεν τις δείξω κάπου, να πάρω και σχόλια, γιατί τις έβγαλα, για να φωλιάζουν στον σκληρό δίσκο μου;

Το βατραχάκι που βλέπετε έκανε το μπάνιο του στον Αώο. Επειδή ήταν και πηδηχτούλι, με παίδεψε πολύ! Πάνω που το είχα εστιάσει κι ετοιμαζόμουν να τραβήξω έκανε ένα σάλτο και το έψαχνα αλλού! Τελικά το στρίμωξα. Λόγω φακού Macro έχει μικρό βάθος πεδίου και είναι νεταρισμένο μόνο το πρόσωπό του.

Αυτό το γατί υπάρχει ακόμη και ζει με την φίλη μου που το έχει. Γι' αυτήν τη φωτογραφία, που έχει δημοσιευτεί τρεις φορές, έχω ...πληρωθεί! Από την Canon-UK. Σύνολο 130 λίρες που τις έκανα συνδρομές στο περιοδικό "Canon EOS User" Δεν είναι η καλλιτερη αλλά είναι η μόνη μου φωτογραφική δουλειά που πληρώθηκε! Χωρίς καν να το ζητήσω!

Με αφορμή φωτογραφίες γάτων που είδα σε άλλα blogs δημοσιεύω τη φωτογραφία ενός πολύ χαδιάρη και τρυφερού γάτου που, δυστυχώς, μου έφυγε και χάθηκε. 'Εχει, όμως, μείνει στην καρδιά μου. Δεν είχε όνομα. Απλώς "γατούλης"...

Ουφ, Ζέστη!

Νησάκι κοντά στο Τρίκερι. Μικρό κι έρημο. Μόνος κάτοικος ένα γάϊδαρος. Οι ψαράδες του δίνουν φαγητό και νερό. Η ζέστη ταλαιπωρεί το ζωντανό που ζητά ανακούφιση στη δροσιά της θάλασσας. Πόση ομοιότητα με τους "έλλογους" αδελφούς του!

Μιά και τα καλοκαιρινά θέματα συγκινούν και μιά και το καλοκαίρι είνα, πλέον, ante portas, πάρτε ένα καλοκαιρινό τοπίο από τον Παγασητικό. Από το νησί Τρίκερι. Μαγευτικό σε όλη την έκταση των παραλίων του. "Βουτιά και συχώριο", παραφράζοντας! Η φωτογραφία είναι από την ...πρωτεύουσα! Το ειδυλιακό χωριουδάκι που παίζει αυτόν τον ρόλλο!

Σαλιγκαρίσια μάτια...

Τα σαλιγκάρια, λένε, είναι ερμαφρόδιτα ζώα. Δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργεί ο ερμαφροδιτισμός τους αλλά φαίνεται ότι είναι πολύ παραγωγικοί οργανισμοί. Βλέπω εδώ επάνω στους τοίχους του σπιτιού χιλιάδες μικροσκοπικά όντα που αν τα παρατηρήσεις από κοντά θα δεις ότι είναι μωρά σαλιγκάρια! "Τελείες" σκαρφαλωμένες πάνω σε τοίχους και παράθυρα, κολλημένες γερά, είναι η νέα ¨γενιά¨! 'Ενα πιό μεγάλο, ας πούμε στην παιδική ηλικία του, έγινε μοντέλο μου. Η αμοιβή του ένα μαρουλόφυλο (ή λαχανόφυλλο, δεν θυμάμαι!). Με εντυπωσίασαν οι λεπτομέρειες του κορμιού του. Γι' αυτό και το ανεβάζω...

Κρίμα...

Περιδιαβαίνοντας στον Blogoχώρο και διαβάζοντας τόσα υπέροχα κείμενα σκέφτομαι πόσοι αξιολογότατοι άνθρωποι δεν θα γίνουν ποτέ φίλοι μου. Που ποτέ δεν θα δω το πρόσωπό τους, δεν θα ακούσω τη φωνή τους, ποτέ δεν θα πιούμε έναν καφέ ή ένα κρασί μαζί! Απώλεια η πρακτική αδυναμία να έλθεις κοντά με ανθρώπους με τους οποίους έχεις τόσα κοινά. Κέρδος ότι η τεχνολογία σου επιτρέπει να διαβάσεις τη γραφή τους...

Και για να μην αφήσω παραπονεμένους τους φίλους της φωτογραφίας πάρτε και ένα ζευγάρι ερωτευμένες ζέβρες... Από το Αττικό Πάρκο και πάλι!

Συνειρμικά επίκαιρο: Οι κύκνοι (οι λευκοί) πεθαίνουν από την Avian Flu. Για τους μαύρους δεν ακούστηκε τίποτε. Επλπίζω να είνα όλο τους καλά. Δείγμα αυτής της ράτσας από το Αττικό Πάρκο (Σπάτα).

Ο Κόμπος...

Τα σχοινιά είναι απαραίτητα υλικά σε κάθε πλεούμενο. Το δέσιμο, η άγκυρα και άλλες λειτουργίες απαιτούν τη χρήση σχοινιών. Ένας κόμπος και το φως του ήλιου που έδυε έδσαν μιά άλλη διάσταση στο σχοινί και σε μένα την ιδέα να τον φωτογραφήσω. Δεν ξέρω αν λέει κάτι σε άλλους όπως λέει σε μένα!

Νότιος Παγασητικός...

Στην περιοχή του Νότιου Παγασητικού (Χωριά Χόρτο, Μηλίνα, Τρίκερι, Κόττες. κ.α.) συνηθίζουν να βάφουν τις ψαρόβαρκες μ' ένα κόκκινο, ρουμπινί χρώμα. ...

Η Κόκκινη Βαρκούλα...

Αφιερώνεται όχι μόνο στις μνήμες (και την αναμονή) του καλοκαιριού αλλά και στην Nefeligereti http://nefeligereti.blogspot.com/ που ανέβασε ένα ποιηματάκι αφιερωμένο στην Κόκκινη Βαρκούλα...

Υποστατικό

Σ' αυτά τα οικήματα γίνονταν οι αγροτικές & κτηνοτροφικές εργασίες. 'Εχουν απομείνει κάποια σκουριασμένα βαρέλια...

Παραλία. Μία απ' όλες. Η πιό όμορφη!

Κι άλλος Τσουγκριάς... Μαγικό νησάκι!

Τσουγκριά συνέχεια...

Το Λιοτριβιό έχει κι άλλα δωμάτια...

Ανθός μυγδαλιάς...

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει καλοκαίρι θα μυρίσει. Κι η αμυγδαλιά το κάνει ορατό...