Περιδιαβαίνοντας στον Blogoχώρο και διαβάζοντας τόσα υπέροχα κείμενα σκέφτομαι πόσοι αξιολογότατοι άνθρωποι δεν θα γίνουν ποτέ φίλοι μου. Που ποτέ δεν θα δω το πρόσωπό τους, δεν θα ακούσω τη φωνή τους, ποτέ δεν θα πιούμε έναν καφέ ή ένα κρασί μαζί! Απώλεια η πρακτική αδυναμία να έλθεις κοντά με ανθρώπους με τους οποίους έχεις τόσα κοινά. Κέρδος ότι η τεχνολογία σου επιτρέπει να διαβάσεις τη γραφή τους...
Και για να μην αφήσω παραπονεμένους τους φίλους της φωτογραφίας πάρτε και ένα ζευγάρι ερωτευμένες ζέβρες... Από το Αττικό Πάρκο και πάλι!
6 comments:
Αχ Βασίλη τι ζημιά μού έκανες χειμωνιάτικα με τις υπέροχές σου φωτογραφίες...
Αύριο λέω να την κάνω για Λιτόχωρο, να πάρω μια γεύση θάλασσας...
Καλό βράδυ
Σ' ευχαριστώ γάτε. Ελπίζω να περάσεις καλά στο Λιτόχωρο. Παράδεισος η Πιερία, με το Ολύμπιο ονειρικό τοπίο!
Fannaki έτσι μοιάζει να είναι. Αμέτρητους κόμπους φαίνεται να έχει πηδήξει το χτένι του 'Ελληνα. Μαγικός ο τρόπος. 'Οντως, μεταφυσικός. Φόβος μου μήπως τελειώσουν τ' αποθέματα της μεταφυσικής ενέργειας που κάνουν το πήδημα δυνατό. Τουλάχιστο να μας μείνουν τ'"άλλα" πηδήματα... ;-)
Βασίλη , οι άνθρωποι της μπλογκόσφαιρας είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας . Εβαλα και ένα σχετικό κείμενο σήμερα .
Πόσο καλά γνωρίζουμε τους διπλανούς , δικούς , οικείους ?
Και πόσο καλά μας γνωρίζουν ?
Τρυφερές οι ζέβρες . Που να τις δεις στις στέπες . Εχω πάει φωτογραφικό σαφάρι στην Κένυα . Αξέχαστο !
Τα ζώα μου βγάζουν μια περίεργη τρυφερότητα. Δεν ξέρω αν αυτή προέρχεται από το κάλος και τη διάθεση των ζώων. Κανονικά θα έπρεπε ένα ζώο να είναι λογικά μιά χρήσιμη και προστατευόμενη οντότητα αλλά δεν ισχύει για όλα τα ζώα! Π.χ. δεν μπορώ να αισθανθώ συμπάθεια για τα φίδια, ιδιαίτερα τα επιθετικά, ή για τις ταραντούλες αλλά πιστεύω ότι κι αυτά πρέπει να προστατεύονται ως κρίκοι της οικολογικής αλυσίδας. Τώρα, τα χαριτωμένα ζώα έχουν περισσότερες πιθανότητες να μου βγάλουν τρυφερότητα. 'Εχω φωτογραφήσει αρκετά τέτοια και θα αναρτήσω κάμποσα.
Τους δικούς μας ανθρώπους, ίσως να μην τους γνωρίζουμε καλά αλλά αναφέρθηκα στους φίλους που θα μπορούσε κανείς να αποκτήσει εδώ μέσα, κι όμως νομίζω ότι σπανιότατα συμβαίνει αυτό και ότι οι περισσότεροι περιοριζόμαστε στην "ασφάλεια" τη ανωνυμίας, "οχυρωμένοι" πίσω από ένα μόνιτορ! Λες και φοβόμαστε ότι θα μας δαγκώσουν!
Δεν μπορείς να αφήνεις τον καθένα να σε πλησιάζει αγαπητέ μου Επίκουρε . Οχι μόνο εδώ αλλά και στο έξω από δω . Μετά από κάποια ηλικία καταλαβαίνεις ότι πρέπει να επιλέγεις πλέον ποιός θα είναι κοντά σου .
Οχι δεν θα μας δαγκώσουν αλλά από την άλλη , ένα σωρό άρρωστοι κυκλοφορούν στο ίντερνετ .
You have an outstanding good and well structured site. I enjoyed browsing through it » » »
Post a Comment