Φωτογραφίες που τράβηξα και που μου άρεσαν. Μπορεί να μην αρέσουν σε σας, αλλά τι να κάνω...
Photos I shot and liked. You may not like them but what can I do...
Σχέδια! Τι άλλα σχέδια από του να ξαναπάω εκεί! Να ρουφήξω τον αγέρα που μυρίζει ιώδιο, πεύκο και ελιά! Ο χειμώνας για μένα είναι το πρελουδιο του καλοκαιριού. Τις μέρες που με χωρίζουν από τις μυρωδιές του καλοκαιριού μετράω!
Πωωωωωωω μ'έφτιαξες πρωινιάτικα ! Ενα ερημικό νησάκι να πάω να μείνω θέλω , δεν θέλω και τίποτα ! Αν είναι δυντόν να είναι πάντα καλοκαίρι ! Καθόμουν παλιότερα και χάζευα έναν Ατλαντα που είχε όλα τα νησάκια του Ειρηνικού . Προσπαθούσα να διαλέξω ένα , αυτό που θα με ενέπνεε σαν όνομα να πάω να ζήσω . Μιά αμμουδιά και μιά καλύβη δίπλα στο κύμα . Τώρα μετά το τσουνάμι το σκέφτομαι ! Κι'εγώ μετράω τις μέρες , ευτυχώς ο σημερινός ήλιος μου θύμισε κάτι από καλοκαίρι .
Κι εγώ κάπως έτσι νοιώθω! Τα καλοκαίρια πάω με το φουσκωτό στο πίσω μέρος της Μακρονήσου (αν ευνοεί ο καιρός) και φλερτάρω με κάτι μαγευτικούς κολπίσκους! Σκέφτομαι τι όμορφα θα ήταν αν είχα ένα καλύβι εκεί πάνω (όχι μεγάλο, ~80μ2, αλλά να είχα και ζεστό νερό και θέρμανση. Τα άλλα δεν με νοιάζουν!). Ο Τσουγκριάς είναι μαγευτικό νησί. Αν βρεθείς κατά Σκιάθο μεριά μη τον χάσεις. Αν ήταν να μείνω σ' ένα νησάκι θα ήθελα να είναι στην Ελλάδα. Δεν με συγκινούν και πολύ τα ξένα!
Θέλω αμμουδιές και κοκοφοίνικες , και σμαραγδένια νερά ... και να μην υπάρχει ψυχή ! Μόνο λουλούδια πολλά και ήλιος . Από τις ωραιότερες παραλίες που έχω ζήσει , όχι σαν ομορφιά , αλλά αυτά που νοιώθω όταν πηγαίνω . Πάρος βέβαια !
Η αμμουδιά
Κάτω απ’τις Κουκουναριές είναι μιά αμμουδιά πλούτη γεμάτη βουτάγαμε στον ήλιο του μεσημεριού και βγάζαμε αχιβάδες κοχύλια που τόσο μου θύμιζαν εμάς το σπίτι στην πλάτη μας και έτοιμοι για τον δρόμο . Σε κρυστάλλινα νερά κολυμπούσαμε, άλλαζαν σαν τις διαθέσεις μας άλλες φορές σμαράγδια πράσινα άλλες στο χρώμα της ακουαμαρίνας σκούρα μπλέ τους χειμώνες , μα πάντα ζεστά διάφανα και καθαρά σαν την ψυχή μας χαζεύαμε μιά βάρκα που την λέγαν Κορμοράνο παρατημένη από χρόνια , λέγαμε πως είν’ δικιά μας κι’όταν μιά μέρα έλειπε νοιώσαμε σαν να μας κλέψανε .
5 comments:
Tι μας κάνεις μέσα στο χειμώνα.. Κάνει να δείχνεις ΑΥΤΟ το τοπίο, κάνει;
-Αλήθεια έχεις κάποια σχέδια για τον Τσουγκριά;
Σχέδια! Τι άλλα σχέδια από του να ξαναπάω εκεί! Να ρουφήξω τον αγέρα που μυρίζει ιώδιο, πεύκο και ελιά! Ο χειμώνας για μένα είναι το πρελουδιο του καλοκαιριού. Τις μέρες που με χωρίζουν από τις μυρωδιές του καλοκαιριού μετράω!
Πωωωωωωω μ'έφτιαξες πρωινιάτικα !
Ενα ερημικό νησάκι να πάω να μείνω θέλω , δεν θέλω και τίποτα ! Αν είναι δυντόν να είναι πάντα καλοκαίρι ! Καθόμουν παλιότερα και χάζευα έναν Ατλαντα που είχε όλα τα νησάκια του Ειρηνικού . Προσπαθούσα να διαλέξω ένα , αυτό που θα με ενέπνεε σαν όνομα να πάω να ζήσω . Μιά αμμουδιά και μιά καλύβη δίπλα στο κύμα . Τώρα μετά το τσουνάμι το σκέφτομαι !
Κι'εγώ μετράω τις μέρες , ευτυχώς ο σημερινός ήλιος μου θύμισε κάτι από καλοκαίρι .
Κι εγώ κάπως έτσι νοιώθω! Τα καλοκαίρια πάω με το φουσκωτό στο πίσω μέρος της Μακρονήσου (αν ευνοεί ο καιρός) και φλερτάρω με κάτι μαγευτικούς κολπίσκους! Σκέφτομαι τι όμορφα θα ήταν αν είχα ένα καλύβι εκεί πάνω (όχι μεγάλο, ~80μ2, αλλά να είχα και ζεστό νερό και θέρμανση. Τα άλλα δεν με νοιάζουν!). Ο Τσουγκριάς είναι μαγευτικό νησί. Αν βρεθείς κατά Σκιάθο μεριά μη τον χάσεις. Αν ήταν να μείνω σ' ένα νησάκι θα ήθελα να είναι στην Ελλάδα. Δεν με συγκινούν και πολύ τα ξένα!
Θέλω αμμουδιές και κοκοφοίνικες , και σμαραγδένια νερά ... και να μην υπάρχει ψυχή ! Μόνο λουλούδια πολλά και ήλιος .
Από τις ωραιότερες παραλίες που έχω ζήσει , όχι σαν ομορφιά , αλλά αυτά που νοιώθω όταν πηγαίνω . Πάρος βέβαια !
Η αμμουδιά
Κάτω απ’τις Κουκουναριές
είναι μιά αμμουδιά πλούτη γεμάτη
βουτάγαμε στον ήλιο του μεσημεριού και βγάζαμε αχιβάδες
κοχύλια που τόσο μου θύμιζαν εμάς
το σπίτι στην πλάτη μας και έτοιμοι για τον δρόμο .
Σε κρυστάλλινα νερά κολυμπούσαμε,
άλλαζαν σαν τις διαθέσεις μας
άλλες φορές σμαράγδια πράσινα
άλλες στο χρώμα της ακουαμαρίνας
σκούρα μπλέ τους χειμώνες , μα πάντα ζεστά
διάφανα και καθαρά σαν την ψυχή μας
χαζεύαμε μιά βάρκα που την λέγαν Κορμοράνο
παρατημένη από χρόνια , λέγαμε πως είν’ δικιά μας
κι’όταν μιά μέρα έλειπε νοιώσαμε σαν να μας κλέψανε .
Post a Comment