Γατίσιο προφίλ...

Ψαροταβερνόγατος. Φιλικός αλλά κινητικός. Εκεί που τον έπειθα να ποζάρει κάποιος μεζές από κοντινό τραπέζι τον έκανε να αλλάξει γνώμη... Τελικά κατάφερα να εστιάσω στο όμορφο μάτι του! Η μουσούδα του βγήκε φλου. Κάτι είναι κι αυτό.

Πάλι γλάρος

Σ' αυτό το πουλί έχω αδυναμία. 'Ισως γιατί εκφράζει μιά ελευθερία που ζηλεύω! Το πέταγμά του, η σχέση του με τη θάλασσα, το βλέμμα του, κάποια στοιχεία πάνω του με συναρπάζουν! Και τον φωτογραφίζω όποτε μου δοθεί η ευκαιρία. Αλλά είναι δύσκολο θέμα ο γλάρος, γιατί η απρόβλεπτη κίνησή του σε εμποδίζει να εστιάσεις. Σε πρόσφατη εξόρμηση στο Λαύριο τράβηξα κάπου 20 κάδρα αλλά τα περισσότερα ήταν αποτυχία. Αυτό εδώ ίσως είναι το πλησιέστερο προς αυτό που θα ήθελα...

Νερόφιδο...

Στις πηγές του Λούρου, μιά μικρή λίμνη, υπάρχουν πολλά είδη υδρόβιων ζώων. προσπάθησα να φωτογραφήσω έναν βάτραχο που προσπαθούσε να πηδήξει μια θηλυκιά. 'Ηταν πολύ κινητικό το ζεύγος και μέχρι να αλλάξω φακούς, να εστιάσω, κλπ. είχαν τελειώσει (ήταν και κοκκοράκι ο μπαγάσας...). Εκεί κοντά βρέθηκε, όμως, ένα νερόφιδο που κατάφερα να το φωτογραφίσω...

Φραγκόσυκα

Τα φραγκόσυκα είναι υπέροχα φρούτα ενός κακτοειδούς που βρίσκεται σε μεγάλους αριθμούς στη Μάνη και, γενικώς, σε ξερότοπους. Αν το φάτε προσέξτε τα πολλά και μικρά αγκάθια της φλούδας του. Είναι μικρά, δεν φαίνονται και αν μπουν στο χέρι σας βγαίνουν πολύ δύσκολα. Γι αυτό και δεν πιάνονται τα φραγκόσυκα με το χέρι! Η φλούδα απομακρύνεται με πηρούνι και μαχαίρι. Από την φραγοσυκιά μαζεύονται με χοντρά γάντια ή με ένα ...μπρίκι! Τα πολυάριθμα κουκούτσια του γλυκού καρπού καταπίνονται.

Η φωτογραφία είναι από την Κορώνη.

Μοναξιά...

Το πουλί αγναντεύει το λιμάνι της Καλονής. Εκεί, πάρα πέρα, ένας πελεκάνος γευματίζει πλούσια από τις σαρδέλλες που πετούν οι ψαράδες. Μοιάζει να ζηλεύει την τύχη του μεγάλου πουλιού...

Έντομα...

Δεν ξέρω αν ο τζίτζικας έχει κάποια μακρυνή συγγένεια με την ακρίδα, αλλά μιά και έτυχε να κάνω το πορτραίτο μιάς ακριδούλας που βρέθηκε στο σπίτι μου σας το παραθέτω. Της πρόσφερα μαρουλόφυλα για να την απασχολήσω, γιατί ξέρω πως οι ακρίδες πηδάνε ξαφνικά και τις χάνεις από τα μάτια σου. Αυτή περίμενε υπομονετικά τη φωτογραφία (και τι φωτογραφία, της υπομονής, με τρίποδο, φακό μάκρο, ring flash, κλπ). Αμέσως μετά, μ' ένα άλμα βρέθηκε στο διπλανό τραπέζι κι από κει στον καναπέ... Είδα κι έπαθα να την οδηγήσω στην έξοδο!

Σκάει, ε;

Δεν ξέρω αν με τον καύσωνα χαίρεται, πάντως εδώ που είμαι εγώ τραγουδάει με πολύ κέφι. Με είδε όταν πήγα να τον φωτογραφίσω και προσπαθουσε να κρυφτεί. Δεν σεβάστηκα την ιδιωτικότητά του (Ελληνικά: privacy) και τον πήρα. Του υποσχέθημα μόνο να μην δημοσιεύσω τη φωτογραφία του σε γκλαμουροπεριοδικά παρά μόνο στο Βλογ μου και έτσι συμφώνησε.

Δύση στο Κορωπί

'Εξω από την πόρτα μου. Ο ήλιος είχε ξεκινήσει την κατηφορική του πορεία. Κόκκινο το χρώμα που κυριαρχούσε. Τα σύννεφα μέρος από το παιχνίδι του φωτός. Φαντασμαγορικό το Κορωπί, ε;

Χίος

Η μάντρα και η εξώπορτα παλιού Χιώτικου αρχοντικού. Το σπίτι υπέροχο αλλά με την εγκατάληψη φανερή. Ακόμη και ή εξώπορτα ήταν χορταριασμένη. Η λήψη έγινε με μιά πρωτόγονη μηχανή (Pentax ΜΕ), σε σύγκριση με τις σημερινές μηχανές, πριν πολλά χρόνια. Ελπίζω το σπίτι, η μάντρα του και η πόρτα να διατηρούνται ακόμη και να μην έχουν γίνει "Πολυτελείς Μαιζονέτες"...

Βιοπαλαιστές...

Λιμάνι Παλιάς Επιδαύρου. Ο ψαράς έχει χωθεί σχεδόν μέσα στο πλωριό ταμπούκι, ετοιμάζοντας τα εργαλεία του γα το ψάρεμα... μερικές πόζες μπορεί να είναι και λίγο αστείες...



Πνηγύρι στην Παλιά Επίδαυρο. Οι βιοπαλαιστές με τους πάγκους τους έτοιμοι για το μεροκάματο. Η κυρία της φωτογραφίας πουλά ψητά καλαμπόκια κι ετοιμάζει τη φωτιά. Αναμνήσεις από τότε που το ψητό καλαμπόκι ήταν η λιχουδιά του απογευματινού περιπάτου κατά τις διακοπές στο θέρετρο...

Μορφές...

Οι άνθρωποι της υπαίθρου, βοσκοί, γεωργοί, ψαράδες, συχνά έχουν φωτογραφικά ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες. Αδρά χαρακτηριστικά, πρόσωπα δουλεμένα από τον χρόνο και τη φύση, βλέμμα ίσιο και αρρενωπό. Ο ψαράς της φωτογραφίας δεν είναι εξαίρεση. Στο λιμάνι της Ερμιόνης αραγμένο το καΐκι του. Το μεροκάματο βγαίνει με κόπο. Φανερό αυτό, ε;
ΥΓ: Μιά φίλη μου παρετήρησε ότι δεν έχει δει ψαρά φαλακρό. Πρόσεξα και ούτε εγώ είδα κανέναν. Λέτε η αρμύρα να προστατεύει την τριχοφυία;

Καθρεφτίσματα Β'

Και άλλα χρώματα μας δίνει η θάλασσα. Μετά τα κόκκινα τα γαλάζια και τα γαλαζοπράσινα...

Καθρεφτίσματα...

Η θάλασσα καλλιτέχνις! Τα πιό όμορφα γραφιστικά η θάλασσα τα φτιάχνει. 'Εχει και συνέχεια...

Σας αρέσουν τα ...μελανοδοχεία;

Πάντα είχαν το γούστο τους οι "μεταφράσεις" για τους τουρίστες. Τα καλαμαράκια έγιναν ...μελανοδοχεία!

Από τη θάλασσα

Ατέλειωτη πηγή η θάλασσα. Πηγή ζωής, πηγή έμπνευσης, Εκτός από την θαυμαστή πικοιλία των κατοίκων της, προσφέρει και μεγάλη ποικιλία θεμάτων για φωτογράφιση. Ακόμη και τα ίδια αντικείμενα τα συναντάς σε διάφορες μορφές, χρώματα και συνθέσεις. Νυχτερινή η σημερινή φωτογραφία. Το flash ζωντάνεψε το χρώμα και διατήρησε το φόντο σκοτεινό. Εμένα μου άρεσε. Ελπίζω και σε σας.

H λύση...

Για να μην σας ταλαιπωρώ σας δίνω τη λύση τπυ προηγούμενου Quiz και μερικές ακόμη φωτογραφίες από το ίδιο σημείο... Μπουκιές ψωμί από την παραλιακή ταβέρνα προκαλούν συνωστισμό στον ενάλιο πληθυσμό...

Quiz...

'Αλλο ένα Quiz για να ξεχάσετε τη ζέστη. Τι δείχνει η εν λόγω φωτογραφία; 'Οπως πάντα, οι σωστές απαντήσεις βραβεύονται με φωτογραφίες (αν δεν τις ζητάτε δεν φταίω...).

Το "περίφημο" σχόλιο στον Μ. Ανδρουλάκη

Το θέμα της Τουρκίας είναι όπως όλα τα "εθνικά" θέματα σε τριτοκοσμικές χώρες: Ο κάθε πολιτικός, ακόμη κι αν δεν είναι δέσμιος υπερτέρων δυνάμεων, π.χ. στρατού (όπως στην Τουρκία), είναι όμηρος της υποτιθέμενης εθνικής πολιτικής και των αντιπάλων του. Κάθε κίνηση που θα εθεωρείτο ως εθνική μειοδοσία, στα γενικώς παραδεδεγμένα "εθνικά συμφέροντα" της χώρας του θα έφερνε τον πολιτικό που θα την έκανε αντιμέτωπο με την κοινή γνώμη, με τεράστιο πολιτικό κόστος και ίσως και κίνδυνο για την φυσική του ύπαρξη. Ποιός θα είχε το σθένος να το κάνει; Μήπως το ίδιο δεν συμβαίνει και στη δική μας χώρα, ίσως σε ηπιότερο βαθμό (γιατί εμείς, είμαστε ελαφρώς λιγότερο τριτοκοσμικοί...); 'Αρα, μην αναμένουμε να πρυτανεύσει η όποια "λογική" από την πλευρά της Τουρκίας. Ακόμη και η υποχώρηση λόγω Κοινοτικών πιέσεων, μειοδοσία θα εθεωρείτο στην Τουρκία. Και βλέπουμε τη σθεναρά στάση της. Αυτή η άκαμπτη, και παρά την λογική, στάση των πολιτικών είναι και η αιτία πολλών πολέμων: Αν χάσεις στον πόλεμο κανείς δεν θα σε κατηγορήσει στο εσωτερικό για "υποχώρηση" αφού δεν είχες άλλη επιλογή. Το να δώσεις όμως εδάφη στον αντίπαλο απλώς επειδή σου τα ζητά (και το βρίσκεις δίκαιο) σε καμιά χώρα δεν θα εσυγχωρείτο...

2. Το τραπεζικό σύστημα και τα κέρδη του ελάχιστα αφορούν τον μέσο πολίτη που βλέπει τον ιδρώτα του να εξανεμίζεται σε κρατικές σπατάλες, να τρέφει πολλές εκατοντάδες χιλιάδες αργόμισθους δημοσίους υπαλλήλους και τη χώρα του να μαραζώνει από αποβιομηχάνιση, ακόμη και από την κατάρρευση της γεωργικής παραγωγής. Στα @@ του πολίτη αν η Εθνική Τράπεζα ή η Αλφα Bank (γιατί, άραγε όλες γίνανε "Bank", τελευταία;) κερδίσει! Αν εσείς, εκεί πάνω, δεν τα καταλάβετε αυτά, κι αν δεν νοικοκυρευτεί η παιδεία, για να φτιάχνει ανθρώπους με γνώση για να παράγουν κι όχι για να κάνουν καταλήψεις και να μουτζουρώνουν τους τοίχους των σχολείων τους και να κολλούν αφίσες, όσα κι αν κερδίσουν οι τράπεζες ο πολίτης δεν έχει μία να κερδίσει! Το καταλάβαμε αυτό αγαπητέ Μίμη;

3. Το ασφαλιστικό, χωρίς λύση του δημογραφικού και χωρίς λύση του παραγωγικού προβλήματος, αργά ή γρήγορα σε κατάρρευση θα καταλήξει. Φυσικά η ρεμούλα, που ξεκίνησε χοντρή επί ενδόξου ΠΑΣΟΚ και συνεχίζεται και επί ΝΔ, θα επιταχύνει την κατάρρευση. Το ίδιο θα κάνουν και ή πανσπερμία των ταμείων με τα τεράστια διοικητικά έξοδα (λογάριασε μόνο τους μισθούς των διαφόρων "Διοικητών"...), οι αργόμισθοι, οι "εθελούσιες έξοδοι", η γραφειοκρατία και άλλες γνωστές ή άγνωστες πληγές.