Λιμάνι Παλιάς Επιδαύρου. Ο ψαράς έχει χωθεί σχεδόν μέσα στο πλωριό ταμπούκι, ετοιμάζοντας τα εργαλεία του γα το ψάρεμα... μερικές πόζες μπορεί να είναι και λίγο αστείες...
Πνηγύρι στην Παλιά Επίδαυρο. Οι βιοπαλαιστές με τους πάγκους τους έτοιμοι για το μεροκάματο. Η κυρία της φωτογραφίας πουλά ψητά καλαμπόκια κι ετοιμάζει τη φωτιά. Αναμνήσεις από τότε που το ψητό καλαμπόκι ήταν η λιχουδιά του απογευματινού περιπάτου κατά τις διακοπές στο θέρετρο...
10 comments:
Πολύ συπμαθητικές φωτό γείτονα!
Αγαπητέ Επίκουρε καλημέρα. Επισκέπτομαι το μπλόγκ σας για πρώτη φορά και μ'αρέσει.
Βιοπαλαιστές λέτε και σκέφτομαι: Ας ανατρέψω το σκηνικό, αφαιρώ τη θάλασσα, τη βάρκα,τα καλαμπόκια τις ωραίες ρυτίδες και τη μυρωδιά της ελευθερίας. Προσθέτω μέικ-απ, ταγιέρ/κοστούμι και ένα pc. Πασπαλίζω με υποψία ψευδαισθήσεων και οσφυοκαμψίας. Ο τίτλος αλλάζει: Tα βιοκαημένα (εγώ,εμείς, αυτοί)
Με εκτίμηση
Θ.Α.
Αγαπητή Θ.Α. (;) μάγισα των ασφοδέλλων (καλό!). Πήγα στο βλογάκιον σου και ζαλίστηκα από τα αρώματα... Ως ανίδεος περί τα καλλυντικά, κρεμούλες, λοσιόν, γαλακτώματα και τα συναφή έπαθα ένα αρχικό στραμπούληγμα στο οπτικό νεύρο, μιά παράκρουση, και άλλα συμπτώματα που συμβαίνουν στους αρσενικούς που μπαίνουν σε αρωματάδικο ή καλλυντικάδικο! Αλλά τελικά είδα ότι οι συνταγές σου είναι μάλλον φυσικές και επειδή εκτιμώ τα φυσικά πράγματα εκτίμησα και σένα!
όσο για τους βιοπαλαιστές, δεν υποτίμησα την δουλειά των βιοκαημένων, κάθε άλλο μάλιστα μιά και εγώ σ' αυτήν την κατηγορία ανήκω αλλά έχω την πολυτέλεια να διαλέγω την αμφίεσή μου (έως και καθόλου αμφίεση, θα έλεγα...) και να μην κουβαλάω λάπτοπ σε κάθε μετακίνησή μου. Για μακιγιάζ δε, τοέχω καταργήσει παιδιόθεν! 'Εχουμε συνυθήσει να βρίσκουμε "χαριτωμένους" φωτογραφικά τους χειρόνακτες. Αν σε φωτογράφιζα την ώρα που γράφεις μανιωδώς ή είσαι με πελάτη, με το μακιγιάζ και το κυριλέ συνολάκι σου δεν θα έγραφε και πολύ. Ενώ οι εν λόγω...
ΥΓ: Συγνώμη για τις αβλεψίες. Μου ξέφυγε και πάτησα το πλήκτρο πριν το διαβάσω...
Αγαπητέ Επίκουρε πολύ μου άρεσε η αντίδρασή σου όταν αντίκρυσες το μπλογκ μου. Η αλήθεια είναι ότι διστάζω να σχολιάζω θέματα κοινωνικά κ.λπ. λόγω του περιεχομένου του! Και ενώ τα φυσικά καλλυντικά είναι ένα κομμάτι της αγάπης μου για τη φύση, αισθάνομαι ότι πρέπει να αποδεικνύω τη μη ελαφρότητά μου, παθαίνω κάτι σαν τις ξανθιές ένα πράγμα...
Με το σχόλιό μου στο άρθρο ήθελα να τονίσω ότι βρισκόμαστε (σχεδόν)όλοι στον ίδιο παρανομαστή, μόνο που οι "γραφικοί" όπως τους αποκαλείς μου εμπνέουν σεβασμό ως οι αυθεντικοί του είδους. Οι υπόλοιποι (εγώ, εμείς, αυτοί) δε μου εμπνέουν τίποτα.
Σου υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά που θα δείξεις γενναιότητα και θα σχολιάσεις στο μπλογκ μου θα γράψω συνταγή βοτανικού after shave!
YΓ: το "έως και καθόλου αμφίεση" χρήζει περαιτέρω διευκρίνησης..
Μια ζωή στο τρέξιμο...
Μαγισούλα των ασφοδέλων κοίτα: 'Ολοι οι εργαζόμενοι αξίζουν σεβασμό και εκτίμηση, γιατί κερδίζουν τη ζωή τους τίμια και με τον κόπο τους (μπορεί καi να μην ιδρώνουν, λόγω air conditioning, αλλά αυτό λίγο ενδιαφέρει), σε αντίθεση με κάποιους άλλους που, ευνοημένοι από την τύχη, δεν εργάζονται αλλά ζούν πλουσιοπάροχα, γιατί κάποιοι άλλοι εργάζονται για να ζουν αυτοί!
Οι χειρώνακτες αξίζουν ίσως λίγο περισσότερο σεβασμό γιατί ο σωματικό κάματος απαιτεί μιά σοβαρή προσπάθεια. Χωρίς να υποτιμώ και ττον πνευματικό κάματο!
Εκτιμώ την προσφορά συνταγής βοτανικού after shave. Ελπίζω να βρω τα υλικά...
Το "...έως και καθόλου αμφίεση" αφορά, εκτός της θάλασσας, καιτο οικιακό περιβάλλον, φυσικά, όπου έχω την τύχη και πολυτέλεια, θα έλεγα, να κυκλοφορώ (και συχνά να εργάζομαι) χωρίς καμία αμφίεση. Η βεράντες μου περιβάλλονται από πυκνό πράσινο και αυτές περιλαμβάνονται στον ιδιωτικό μου χώρο... Αντιπαθώ τα ρούχα, πώς να το κάνω!
Ελπίζω να έγινα σαφής.
Σαφέστατος!
Σε διαβεβαιώ πως δεν υποτιμώ την εργασία κανενός, καταθέτω το σεβασμό μου σε κάποιους και την απόσταση που με χωρίζει από κάποιους άλλους. Βλέπεις κι εγώ ευτυχώς δεν έγινα δημόσιος υπάλληλος, τα κατάφερα όμως και έγινα ιδιωτικός....
.....When the fruit hang swollen in the woods, in the brambles nobody owns, I spend all day among the high branches, reaching my ripped arms, thinking of nothing, cramming the black honey of summer into my mouth; all day my body accepts what it is. In the dark creeks that run by there is this thick paw of my life darting among the black bells, the leaves; there is this happy tongue...
What a great site
canada life insurance co Free web templates for galleries ativan prescription online Prozac pen effects of ativan face lift and radio waves Playboy auto seat covers Lamborghini murcielago roadster for sale el shop mature Does ativan affect the emg test http://www.cheap-bad-credit-merchant-account.info/merchantaccountsetretailup.html Online prescription ativan ativan Starter with wellbutrin Camel toe tight voyeur Www ativan com script for flowers for algernon Eczema arizona Side effects of lamictal the medicine
Post a Comment