Καλώς να μας μπει...

Χωρίς (πολλά) λόγια...

Μακρινίστα πάλι. 'Ομορφο μαγαζί!

Το βουνό των Κενταύρων

Κάθε φορά που βρίσκομαι στο Πήλιο θα βρω μερικά ενδιαφέροντα (για μένα) θέματα. Δεν ξέρω αν είναι και για τους/τις επισκέπτες/ριες...

Μακρινίτσα ο τόπος. Το όμορφο αρχοντικό στο "φρύδι" χτισμένο. Με εκπληκτική θέα στο βουνό. Με τον τηλεφακό "μπήκα" μέσα στο σπίτι, από τα παράθυρα και ένοιωσα τη ζεστή και άνετη ατμόσφαιρά του. Σε μεγέθυνση διαβάζεις και τον τίτλο του βιβλίου που είναι αφημένο πάνω στον σοφά. Υποθέτω ότι ξέρετε πώς να μεγεθύνετε την εικόνα. Απλώς κάντε κλικ πάνω της...

Το Υπουργείο Υγείας προειδοποιεί...:

Διαβάτης στην πλατεία του χωριού. Το τσιγάρο ένα με το πρόσωπο. Η προσπάθεια βαθουλώνει τα μάγουλα. Λέτε να τον πείσει το σύνθημα πάνω στο κουτί ότι: "κάνει κακό στην υγεία";

Το κουτί...

Το "μοναχικό" ταχυδρομικό κουτί. Στέκεται εκεί, βιδωμένο στον τοίχο, πολύ πριν μας έλθουν τα courier και τα "κινητά". Δεχόταν τα μηνύματα των απομονωμένων από την απόσταση και τη φύση ανθρώπων. Ακόμη αντέχει στον χρόνο, έστω και με λίγη σκουριά στο κορμί του.

Καλαματιανή...

Αυτή την εποχή μάζεψα ελιές από τον κήπο μου. Η καλαματιανή ελιά έχει την δική της προσωπικότητα. Και νοστιμάδα! Οι πρώτες έγιναν ήδη και είναι υπέροχες!

Θλίψη...

Δεν βρίσκετε ότι αυτό το μωρό έχει μία θλίψη στα μάτια του; Χώρια που του τρύπησαν και τα αυτιά για τα σκουλαρίκια!

'Ετοιμος...

Από την ίδια παραλία...

Χωρίς λόγια

Ταβέρνα "Αιγαίο"

Χαμένη κι απομονωμένη σε μιά ερημική ακτή του Πηλίου, από την πλευρά του Αιγαίου, στον μυχό ενός μικρού κολπίσκου. Για να φτάσεις περνάς μερικά χιλιόμετρα χωματόδρομο, ανάμεσα από χιλιάδες ελιές και πυκνή βλάστηση κάθε είδους. Γνήσια χωριάτικη ταβέρνα, με τον Θανάση και την οικογένεια να μαγειρεύουν και να σερβίρουν απλά και νόστιμα φαγητά. Πιάτα χωρίς "ντεκόρ", λαχανικά από τον κήπο και ψαρικά ψαρεμένα από τον ιδιοκτήτη. Ως φωτογραφία τίποτε το αξιόλογο. Ως πλησίασμα της φύσης και γευστική ανάμνηση ναι...

Πουλιά...

Δεν σας θυμίζει σκηνή από την ανθρώπινη κοινωνία; Ο ένας ψύχραιμος και στητός, ο άλλος (ή ή άλλη;) πλησιάζει να του πει ένα μυστικό!

'Εντομα...

Συνήθως μας ενοχλούν με την παρουσία τους. Πετάνε επίμονα γύρω από λάμπες, πέφτουν στον καφέ μας ή στ πιάτο μας, μέχρι να θυμώσουμε και να πιάσουμε το γνωστό εργαλείο εξολόθρευσης! 'Ετσι κι αλιώς ζουν ελάχιστα. Μερικές μέρες μόνο η ζωή τους. Αν τα παρατηρήσεις από κοντά έχουν μιά αξιοθαύμαστη κατασκευή και άψογη συμμετρία. Φακός Macro 100/f2.8, με flash-δακτύλιο.

Κόκκινο σε θαλασσί φόντο

Χωρίς λόγια (τι χρειάζονται, άλλωστε;)

Βραδυνό μπάνιο...

Η ώρα ήταν προχωρημένη. Λίγο πριν σκοτεινιάσει εντελώς. Η δυνατότητα ISO 1600 στην ψηφιακή έκανε δυνατή τη λήψη...

Βαρκών συνέχεια...

Και τώρα που μου δώσατε θάρρος συνεχίζω... Λέσβος. Δεν θυμάμαι ακριβώς σε ποιό σημείο. Κανένα ειδιαίτερο σχόλιο εκτός από το ότι μου άρεσε η χρωατική αντίθεση της λαγουδέρας με το γαλάζιο της βάρκας, της θάλασσας και του ουρανού.

Πάλι βάρκες...

Είπα να σας αφήσω να αποτοξινωθείτε από βάρκες αλλά είναι η ώρα τους πάλι. Απλή ψαρόβαρκα με κουπιά στη Σκιάθο. Τα σημάδια στο κορμί ης με τράβηξαν!

Reflections...

Το λιμάνι του Λαυρίου καθρεφτίζετασι στα γυαλιά της κυρίας. Αφαίρεση!

Μετά από βροχή...

Κι ένα χλωρό φύλλο συκιάς. Μετά από βροχή. Μου αρέσει πολύ αυτή η ανάδειξη της λεπτομέρειας...

Συχνά μιά ασήμαντη λεπτομέρεια ενός πράγματος μπορεί να κάνει εντυπωσιακή παρουσία αν απομονωθεί. Εκεί στηρίζεται αυτό που επεκράτησε να λέγεται "μακροφωτογραφία" (περίεργος όρος, μάλλον κακομεταφρασμένος από τα Ελληνικά που ξαναγύρισε στα Ελληνικά με λάθος έννοια. Μάλλον "μικροφωτογραφία" θα έπρεπε να λέγεται). Αυτά είναι σχεδόν εντελώς ξεραμένα φύλλα. Τόπος: Μηλιές του Πηλίου.

Πόρτες...

Σε μέρη ..."εξωτικά" (εννοώ την Ελληνική επαρχία) μου αρέσει να παρατηρώ τις πόρτες, τα παράθυρα, τις σιδεριές στα μπαλκόνια, τα ακροκέραμα, τα φουρούσια και, γενικά, όλα τα οικοδομικά στοιχεία σε παλιά σπίτια. Αυτά που μερακλήδες μαστόροι δούλεψαν με τέχνη και πάρα πολλή υπομονή, μια και δεν είχαν τις σημερινές τεχνικές ευκολίες που παράγουν "βιομηχανική τέχνη"! Στη Λευκίμη της Κέρκυρας (αυτό το μέρος σαν να με σημάδεψε!) φωτογράφησα μερικές πόρτες. Δεν είναι τίποτε το θεαματικό. Κοινές πόρτες είναι αλλά είναι παλιές και ξέροντας ότι αυτό που βλέπεις έγινε με μεράκι και υπομονή τις κάνει πιό όμορφες.

Μπαλκόνι στο ...παρελθόν!

Λευκίμη και πάλι. Αυτές οι μπαλκονόπορτες κάποτε έκλεισαν για πάντα! Κι οι κάτοικοι αυτού του σπιτιού δεν τις ξανάνοιξαν. Αφήνοντας πίσω μιά ιστορία και μερικά παλιά αντικείμενα. 'Ομως η ζωή είναι παρούσα. Με τη μορφή έστω ενός καχεκτικού αναριχητικού φυτού!

Μια φορά ήταν...

Κάποτε ήταν μιά περήφανη Chevrolette, ποιός ξέρει ποιά χρονιά πρωτοκυκλοφόρησε, τι χρώμα να είχε, πώς ήταν τα καθίσματα και τι κυκλοφοριακές δόξες είχε δει, πόσες ψυχές είχε μεταφέρει και πού. Αν είχε δει άστεγους έρωτες στα καθίσματά της! τώρα είναι ένα ήσυχο ερείπιο σε μιά αυλή ενός επίσης ερειπωμένου σπιτιού, στη Λευκίμη της Κέρκυρας. Κάνει παρέα με μιά συκιά που ίσως ελπίζει να ακούσει κάποτε το μοτέρ της να ετοιμάζεται για ταξίδι!

Ψάρια...

Ψαράς σε χωριό του Πηλίου. Κάθε πρωί, στο ίδιο σημείο, τα καΐκια φέρνουν την ψαριά. Ο κόσμος ξέρει πως το ψάρι είναι φρέσκο και μαζεύεται. 'Ετσι βγαίνει το μεροκάματο. Γραφική και πρωτότυπη φιγούρα ο μουσάτος ψαράς με την μποέμικη αμφίεση...

Πώς μπορώ να ελαττώσω το μέγεθος της φωτογραφίας;

Στο παλιό Blogger όταν έκανες κλικ στη φωτογραφία αυτή εμφανιζόταν σε μεγέθυνση σε όλη την οθόνη αλλά χωρίς να χρειάζεται να ρολάρεις τις μπάρες για να την δεις ολόκληρη. Από την νέα εποχή που αναρτώ, μετά την απομόνωσή μου απο τον Blogger, αυτό άλλαξε. Η φωτογραφία ξεχειλίζει από την οθόνη και πρέπει να κουνάς τις μπάρες για να τη δεις. Μήπως ξέρεις κανείς πώς αντιμετωπίζεται αυτό το πρόβλημα;

Το δάσος του Πηλίου (όταν μιλάμε για δάσος πρέπει να χτυπάμε και ξύλο, ε;) προσφέρει μοναδικές εικόνες για φωτογράφιση, αρκεί να τύχει να τις δεις. Νομίζω ότι αυτό το ταπεινό φυτό είαν όμορφο. Αποπνέει δροσιά. Γι αυτό και το αποτύπωσα.

Μεταμόρφωση

Οι φωτογραφίες που αναρτώ εδώ συνήθως είναι χωρίς σοβαρές αλλαγές στην επεξεργασία. Ίσως μερικές διορθώσεις στον φωτισμό ή στα χρώματα. Σήμερα ψάχνοντας βρήκα αυτήν την πιο έντονα επεξεργασμένη φωτογραφία. Η σημαντική αλλαγή είναι το φόντο. Είναι από την Σαντορίνη. 'Ηταν απόγευμα και το φόντο ήταν το άγριο βραχώδες τοπίο. Για παιχνίδι αντικατέστησα το φόντο με μαύρο και αυτό που προέκυψε μου άρεσε...

Οι φυσιογνωμίες των ανθρώπων του μόχθου έχουν μιά ιδιαίτερη φωτογραφική γοητεία. Στα πρόσωπά τους αποτυπώνεται η ζωή τους, κάθε βασανισμένη στιγμή που έζησαν!

Αγρότες; Εργάτες της θάλασσας; Οικοδόμοι; Συνταξιούχοι; 'Η κάτι άλλο; 'Ο,τι και να'ναι κουρασμένοι είναι. Απολαμβάνουν τον ήλιο και τη θαλάσσια αύρα. Κυλήνη ο τόπος, Στο λιμάνι, περιμένοντας το πλοίο για Κεφαλονιά.

Η φύση είναι πιο δυνατή από τον καταστροφέα άνθρωπο και θα ανακάμψει από την καταστροφή που της προκάλεσαν. Ως συμβολική εικόνα της δύναμης αναγέννησης της φύσης θέλω να σας δώσω αυτήν την τρυφερή σκηνή όπου δύο μωρά χελιδόνια περιμένουν το τάϊσμα από την καταφθάνουσα χελιδονομάνα... Η μάνα μόλις έφτασε και ετοιμάζεται για ...προσγείωση!

Κι άλλη δροσιά...

Κι' επειδή ο (μίνι) καύσων συνεχίζεται, πάρτε και λίγο δάσος Πηλίου να σας βρίσκεται... Πάντα μαγευτικό το Πήλιο, κι ας ήταν στεγνό (από νερά) φέτος! Πρώτη φορά δεν είδα νερά να τρέχουν. Αν συνεχίσει η ανομβρία και η ...αχιονία τα πράσινα σε μερικά χρόνια θα είναι καφετιά!

Δροσιά...

Μιά και ξανάρχισε καύσωνας, μήπως λίγη θάλασσα από την ανατολική πλευρά του Πηλίου θα σας ανακούφιζε;

Συνέχεια...

Το τρίτο και μεγαλύτερο παιδί.

Πρόσωπα 2

'Αλλο παιδί από την ίδια οικογένεια...

Πρόσωπα

Τα παιδιά, με την αθώα τους έκφραση, κάνουν συνήθως πολύ όμορφες φωτογραφίες. Αυτό το όμορφο πλάσμα το πέτυχα σε πλατεία πηλιορείτικου χωριού. Ετυχώς ο τηλεφακός μου μου επέτρεψε να κάνω τη λήψη χωρίς να με δει κι έτσι να διατηρήσει τη φυσική της έκφραση.

Πηλιορείτισα Αγρότισα

Παρέα με τα ζώα και τη φύση...

Πανσέληνος στο Πήλιο...

Χωρίς Λόγια!

Νέα σοδιά. - Ιστιοφόρα

Αραγμένος ο στολίσκος από Ιστιοφόρα περιμένει την νέα ομάδα τουριστών να τα παραλάβει για μιάς εβδομάδας ταξείδι στις Ελληνικές θάλασσες. Τα κόκκινα πανιά ήταν το ερέθισμα για το τράβηγμα... Μύρισε θάλασσα!

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ!

ΔΕΝ ΤΟ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΜΠΟΡΕΣΑ ΝΑ ΞΑΝΑΜΠΩ σ' αυτό το παράλογο κατασκεύασμα που λέγεται Blogger και που με πληροφορεί ότι το e-mail που χρησιμοποιώ εδώ και δύο χρόνια, σχεδόν, μαζί του και στο οποίο μου έστειλε οδηγίες για να συνδεθώ δεν υπάρχει, που μου λέει ότι είναι άλλος ο χρήστης του ίδιου e-mail, που με πάει κύκλους αλλεπάλληλων οδηγιών και που τελικά αναγκάστηκα να του δώσω το κανονικό μου e-mail για να με βάλει! Ουφφφφφ... Τρέλλα σκέτη. 'Εχω προσπαθήσει πάνω από 20 φορές να μπω και πάντα τα ίδια. Τους έγραψα και μ' έγραψαν!!! τέλος πάντων τώρα είμαι εδώ (να δω για πόσο...). Σύντομα ξανά φωτογραφίες.

Κέρκυρα...

Πριν δυό εβδομάδες βρέθηκα στην Κέρκυρα, για επαγγελματικούς λόγους. Είχα πού χρόνο μέχρι τη βραδυνή πτήση επιστροφής και νοίκιασα αυτοκίνητο και γύρισα σχεδόν όλο το νησί. Η δυνατή βροχή δεν με άφησε να πάρω πολλές φωτογραφίες. 'Αλλωστε ο "πολιτισμός" έχει αλλοιώσει πολλά γραφικά και παραδοσιακά χαρακτηριστικά του νησιού (όπως έχει κάνει παντού). Το μόνο μέρος που βρήκα να έχει κρατήσει τον χαρακτήρα του (αν και η εγκατάλειψη είναι φανερή) είναι η Λευκίμη. Από κει τα θέματα που θα σας παρουσιάσω. Μια εντυπωσιακή εικόνα ήταν αυτή που βλέπετε. Βρίσκω το καφενείο από τα πιό γραφικά σημεία της Ελληνικής επαρχίας. Ίσως θ' άξιζε ένα άλμπουμ!

Εργάτες της θάλασσας (3)

Χωρίς λόγια

Εργάτες της θάλασσας (συνέχεια)

Λαύριο. Χωρίς άλλα λόγια...

Εργάτες της θάλασσας

Βρίσκω ότι οι εργάτες της θάλασσας έχουν ενδιαφέρουσες φυσιογνωμίες. Η σκληρή δουλειά, το αλάτι, ο ήλιος, αλλά κι ο θαλασσινός αγέρας, καταγράφουν στα πρόσωπα ιστορίες μόχθου, με τον αγώνα για το μεροκάματο και τους κινδύνους που κρύβει η γαλάζια μάγισα. Συνήθως δεν μιλούν πολύ αλλά τα πρόσωπα έχουν τη δική τους φωνή.

Κουρασμένα παλικάρια!

Πάλι στο αγαπημένο (μου) θέμα. "Απόμαχη" ψαρόβαρκα στη στεριά της Σαλαμίνας. Άραγε τι θα ένοιωθε αν είχε ψυχή σαν τις ανθρώπινες (γιατι ψυχή έχει, μόνο που είναι βαρκίσια ψυχή!). Τουλάχιστον "αγναντεύει" τη θάλασσα, από τη σημερινή θέση της ...σύνταξης!

Πορτραίτα...

Για εσάς που μου παραπονιέστε ότι δεν βάζω (συχνότερα) ανθρώπινες φιγούρες.

Μου είναι παντελώς άγνωστο το κορίτσι. Καθόταν με παρεά στο διπλανό τραπέζι. Βρήκα ότι έχει πολύ εκφραστικό πρόσωπο και μάτια που μιλούν. Της ζήτησα να τη φωτογραφήσω και δέχτηκε. Μετά το "κλικ" με ευχαρίστησε. 'Ισως θα έπρεπε να της πω ότι μπορεί να βγει στο διαδίκτυο αλλά δεν το σκέφτηκα εκείνη τη στιγμή. Ελπίζω να μην έχει αντίρρηση.

Καρδαμύλη

Αυτά τα πέτρινα σπίτια, όσο λιτά και να είναι (ή μάλλον γι αυτό) με μαγεύουν! Και σίγουρα δεν είμαι ο μόνος. Αυτό το όμορφο σπίτι βρίσκεται στο κέντρο της Καρδαμύλης, κοντά στη θάλασσα. Η μπουκαμβίλια προσθέτει χρώμα που βρίσκεται σε αρμονία με τα υπόλοιπα χρώματα.

Στην προτροπή της Πεταλίδας να βάλω 5 φωτογραφίες που να με "αποκαλύπτουν" απαντώ ότι όλες οι φωτογραφίες που έχω βάλει εδώ αποκαλύπτουν κάτι από μένα. Δυσκολεύομαι να βρω 5 που να κάνουν κάτι περισσότερο. Εκτός αν εννοείς να αποκαλύπτουν τη ...φυσική μου υπόσταση! Αλλά αυτό δεν θα το έκανα εδώ (δεν αξίζει και πολλά, άλλωστε!).